Nieuws

Schaatsmoe? Echt niet!

Eerlijk? De ISU pleegt inflatie op zijn eigen sport, op al die gouden plakken en vele wereldtitels. Althans, dat vond ik een week na die enerverende Winterspelen toen er alweer een WK sprint gepland stond, in China. Schaatsen dus, het kan zelfs een schaatskrant als de Leeuwarder Courant (LC) teveel worden.

Wat is zo’n wereldtitel waard als je even eerder hebt moeten pieken?  In Pyeonchang dus, niet in Changchun. Na twee schitterende olympische weken was de LC amper geïnteresseerd in dat WK. We waren blijkbaar niet de enigen. De NOS had alleen Jeroen Stekelenburg afgevaardigd, de live-beelden werden vanuit Hilversum becommentarieerd. De Telegraaf was het enige geschreven medium, maar niet met de vertrouwde schaatsverslaggevers als Luuk Blijboom en Nick Tol. Ook die geloofden het wel even na drie weken Zuid-Korea. Lars van Soest kon daarom zijn debuut maken aan de ijsbaan.

Weer een week later was ook de LC nog steeds schaatsmoe. Voor ons gevoel zat het seizoen erop. Sven Kramers verhaal was voldoende beschreven, dat van Jorrit Bergsma ook, we hadden het eigenlijk wel gezien. Dat WK allround in het Olympisch Stadion, het was mosterd na de maaltijd. We wilden het vooral niet te serieus nemen.

Maar eerlijk? Eenmaal binnen veranderde alles. Een uitzinnige menigte, Ard Schenk, Eric Heiden en Johann Olav Koss op de tribune, de toppers die zich nog een keer leeg reden: dat moesten we als media wel serieus nemen.

Net als op het ijs en op de tribune was het voor de pers ook fantastisch georganiseerd. Een ruime en gezellige perskamer met uitstekende wifi voor verslaggevers en fotografen, een catering die deed denken aan hoe het geregeld is voor de media in Amerika (NBA en Major League Baseball), een mixed-zone waar atleten openhartig hun verhaal deden; geen microfoon, geen website, geen krant was hen teveel.

En tot slot de doodongelukkige Sverre Lunde Pedersen die uitgebreid de tijd nam voor de Nederlandse pers om zijn bizarre val toe te lichten. Het werd een driedaagse waarop de sport zich waanzinnig professioneel verkocht, met net zoveel ruimte voor drama, voor emotie, voor feiten als voor commercie. Niemand die zich aan elkaar stoorde.

Tussendoor speelden we als schaatsjournalisten ook nog ons jaarlijkse bowlingtoernooi, zaterdagavond laat. Bij het wereldberoemde Knijn Bowling, aan het befaamde Amsterdamse Scheldeplein, met debutant Kick Hommes (Trouw) als glorieuze winnaar. Kwam ook net terug uit Pyeongchang.

Schaatsvermoeid? Sven misschien. Wij echt niet.

 

RENZE LOLKEMA

Leeuwarder Courant