SCHOT VOOR DE BOEG

Eerlijk zullen we alles delen

Ineens laaide de discussie weer op over gelijke beloning van mannen en vrouwen in de sport. De vrouwenkoers van de Amstel Gold Race had juist een klinkende overwinning opgeleverd voor wereldkampioene Chantal Blaak, de mannenrace zat nog in de plooi. Er was een kopgroep weg, vele minuten vooruit op een peddelend peloton. Wieleranalist Danny Nelissen maakte een terloopse opmerking op tv en mijn tijdlijn op twitter ontplofte.

De kleine Neel had het koersreglement van ’s lands grootste wielerwedstrijd erbij gepakt. Het was hem opgevallen dat het verschil in prijzengeld astronomisch was. De winnaar bij de mannen mocht 16.000 euro mee naar huis nemen, de vrouw die als eerste over de meet kwam moest het doen met een fooi. Welgeteld 1.128 euro.

Niks nieuws trouwens, want vorig jaar was dat ook al zo. Exact dezelfde bedragen. Een zak met geld toen voor Philip Gilbert, een kleine envelop met inhoud voor Anna van der Breggen. Daar deed ook niemand stiekem over, het stond gewoon zwart op wit, voor iedereen te lezen. Desondanks bleef het rustig. En ook enkele weken geleden werden er geen kamervragen gesteld na het verschijnen van een kritisch NRC-artikel over hetzelfde thema.

Maar nu ging het op facebook en twitter helemaal los. Er werd schande gesproken over dit laatste bolwerk van anti-emancipatie, er waren mensen aan de overzijde die het hadden over marktwerking, over het gegeven dat vrouwenwedstrijden nu eenmaal korter zijn dan die bij de mannen, en dat was weer olie op het vuur bij de voorvechters van gelijke kansen. Kortom, we kregen een cat and dog fight zoals dat gebruikelijk is op de sociale media.

Het leidde zelfs tot onrust op de radio. De presentatoren van Langs de Lijn op zondagmiddag wilden wel eens weten wat ik daar als wielercommentator van vond, en zetten daar hun mening tegenover. Voors en tegens.

Later op de dag werd organisator Leo van Vliet op Radio 1 ondervraagd over het thema dat tot een twitterstorm had geleid. Hij erkende dat hij het eigenlijk ook maar gek vond, die ongelijkheid, en dat hij zijn best zou doen om het probleem bij de volgende editie op te lossen. Ook al neemt de Nederlandse topkoers geen uitzonderingspositie in de grote eendagswedstrijden, want bij al die klassiekers gaapt er een kloof tussen de prijzengelden voor mannen en vrouwen. 

Wel een beetje vreemd trouwens dat de baas van de Amstel Gold Race die aanvechting om te strijden voor gelijke rechten vorig jaar niet had, toen de vrouwen voor het eerst in zijn wedstrijd mochten rijden, voor exact even weinig geld als dit jaar. Blijkbaar moet het eerst serieus gaan stormen, voordat de dijken worden versterkt.

Denk nou niet dat ik het eigenlijke probleem wil bagatelliseren. Integendeel. Ik vind oprecht dat er geen onderscheid mag worden gemaakt tussen mannen en vrouwen in de sport. Dat prijzengeld en premies overal gelijkgetrokken moet worden. Zoals in het tennis al jarenlang het geval is. De US Open was bij de Grand Slams al in 1973 pionier op dat gebied. Het traditionele Wimbledon was de laatste, in 2007.

Zelfs het behoudende wielrennen blijft niet achter. Bij de wereldkampioenschappen op de weg in Bergen kregen Peter Sagan en Chantal Blaak eenzelfde cheque overgemaakt. In de Tour of Britain ontvangen de vrouwen vanaf dit jaar evenveel als de mannen, net als in de Tour Down Under. Het kan dus wel degelijk. Prijzengeld en premies als basisbeloning, ongeacht de sekse. Eerlijk zullen we alles delen.

En de salarissen dan? De imagocontracten? Het feit dat Lionel Messi een veel hogere sponsorwaarde heeft dan Lieke Martens? Dat Tom Dumoulin aanmerkelijk meer verdient dan Annemiek van Vleuten? Niks aan veranderen, zou ik willen zeggen.

In dat keiharde spel bepalen vraag en aanbod de prijs, daar houdt de invloed van voorvechters van gelijke rechten toch echt op. Tegen marktwerking zijn zelfs de allerbeste bedoelingen niet opgewassen.

GIO LIPPENS

Voorzitter NSP