Maurice van Steen, fotograaf op WK voetbal

Zeven stadions deed hij aan, 21 wedstrijden fotografeerde Maurice van Steen namens VI Images op het WK voetbal. Maar op het moment dat Frankrijk met de Wereldbeker stond te jubelen, versperden bobo’s en paraplu’s zijn zicht op de kampioenen. Weg foto.
Balen, Maurice?
,,Gek werd ik op dat moment, zwaar gefrustreerd. Vanaf de plek waar ik stond, waren alle fotografen aan het schreeuwen. Wat denk je, voor die Franse voetballers is die vreugde mét de beker hét moment van het WK, voor fotografen net zo goed. En dat wordt dan zo verpest….”
Het moet een chaos zijn geweest toen het noodweer op dat moment losbrak.
Het duurde lang voordat de ceremonie begon, een half uur na het eindsignaal. Juist toen FIFA-voorzitter Infantino met Poetin het veld betrad, brak het los. Het was meteen één grote modderpoel, iedereen was prompt doornat. Iedereen werd er door overvallen. Ik denk dat zeker de helft van alle camera’s het heeft begeven. Ik moet er ook nog een aan de praat krijgen.”

Verder wel goed kunnen werken?
,,Alles was goed geregeld rondom en in de stadions. Het openbaar vervoer was gratis. In de nachttreinen kon je van een slaapcoupé gebruik maken. Het was veel beter georganiseerd en we voelden ons veiliger dan vier jaar geleden in Brazilië.”
Je hoeveelste WK was dit?
,,Mijn tweede. In Brazilië heb ik de hele tijd in de bubble van het Nederlands elftal gezeten. Voorbereidingen, trainingen, persco’s, de wedstrijden tot bij de laatste vier en uiteindelijk de finale. Dit was een heel ander WK voor mij. Ik heb nu alleen wedstrijden gefotografeerd, verder niets en vooral veel gereisd tussen de speelsteden. Hoeveel kilometer, moet ik nog eens uitrekenen.”
Kreeg je voor alle wedstrijden een accreditatie?
,,Alleen bij de openingswedstrijd kreeg ik geen toelating. Daarvoor waren 400 aanvragen. Ik was wel enigszins verbaasd dat ik niet binnenkwam. We waren maar met twee Nederlandse fotografen op het WK, van wie Stanley Gontha in Sint-Petersburg was gestationeerd en daar alleen de groepsfase deed. Als ik dan zie wat voor koekenbakkers er wel toegelaten werden…. Ik zat bij Servië tegen Brazilië naast iemand van de Servische voetbalbond die geen enkele foto maakte, niet eens zijn camera uit de tas haalde en de hele wedstrijd door alleen maar op zijn telefoontje zat te kijken.”
Hoe verliep die selectie van fotografen?
,,Bij elke wedstrijd werden de fotografen verdeeld in drie groepen. De grote persbureaus kregen de beste plekken. Ik zat meestal in groep III, maar gek genoeg bij de finale in groep II. Om een goed plekje te kunnen bemachtigen, ben ik al ’s morgens om kwart voor zeven ’s in de rij gaan staan terwijl de deur pas om tien uur open ging. “
Welk beeld heb je kunnen maken wat we niet op tv hebben kunnen zien?
,,Ik weet niet wat op de tv is vertoond. Ik heb bijvoorbeeld bij Engeland – Kroatië een foto kunnen maken van Trippier, die na zijn goal recht op mij afstormde, juichend en achtervolgd door de andere spelers. Uiteindelijk lag hij vlak voor mij op de grond, bedolven door zijn medespelers. Ik kon nog net zijn gezicht zien. Maar wat is zo’n beeld nog waard als Kroatië vervolgens de wedstrijd wint? Hetzelfde geldt voor foto’s van bijvoorbeeld een knielende Messi of van een bebloede Mascherano in situaties die er achteraf niet meer toe deden.”
Wat was je mooiste foto op het WK?
,,Ja, daar vraag je me wat. Je doet zoveel wedstrijden op zo’n WK dat het lastig kiezen is. Misschien een iconische foto van Maradona met de ondergaande zon op zijn gezicht als ware hij Jezus Christus. Of misschien toch wel dat beeld van Benjamin Mendy, die met de wereldbeker in het noodweer over de grasmat glijdt, met op zijn hoofd de Franse vlag? Ja, dat is ‘m wel.”
Dus toch een foto mét de wereldbeker?
,,Ja, uiteindelijk gaat het om de wereldbeker. Dat is wat de klanten willen hebben. En naar een mooie groepsfoto van de Fransen met de wereldbeker is vanzelfsprekend meer vraag. Op het mooiste beeld wat ik daarvan heb kunnen maken, wordt het hardst gejuicht door de presidente van Kroatië. Ook wel aardig.”
HENK MEES