‘We wilden iets extra’s, de maandagkranten voorbij’

Het eerste interview met Piet Keizer in een Voetbal International uit 1966.

Het overlijden van Piet Keizer overviel ook de media. Het weekblad Voetbal International presteerde het desondanks in nog geen drie dagen tijd een complete special te realiseren; 68 pagina’s over het icoon van wie nog zoveel onbekende feitjes en foto’s te presenteren bleken. Hoofdredacteur Christiaan Ruesink vertelt.

Waren jullie voorbereid, hadden jullie al wat klaar liggen, Christaan?
,,Niemand bij ons was op de hoogte. Ook wij werden die zaterdagmorgen compleet verrast.”

Hoe ga je dan te werk?
,,Het eerste wat ik meteen heb gedaan is Yoeri van den Busken, de adjunct, bellen. Die is van dezelfde generatie als ik. We hebben het hetzelfde gevoel ten opzichte van Piet Keizer. Op het overlijden van Joan Cruijff kon je min of meer voorbereid zijn. Voor mij stond nu alleen vast dat we Piet Keizer eerst snel en goed online moesten brengen.”

En dan?
,,Normaal wordt het blad op maandag gemaakt. Nu zijn we meteen op zaterdagmiddag om een uur op de redactie in Utrecht bij elkaar gekomen. Zeven man. Yoeri en ik, Dennis van Luling, de andere adjunct, vormgevers, fotoredacteuren. Na contact met de uitgever, Robert van den Ham, besloten we de omvang uit te breiden van de normale 100 naar 132 pagina’s.”

Hoe, waarmee, was toen de opdracht?
,,We realiseerden ons meteen dat Piet Keizer voor de meeste jongeren niet zo’n grootheid is als Cruijff of Van Hanegem. Maar we zagen ook snel dat er online massaal werd geklikt op het nieuws rond Piet Keizer. Voorop stond voor dat we iets unieks moesten brengen, iets waarmee alleen VI kon komen. We hadden vrij snel een plan. Beeld moest een belangrijke plaats krijgen waarbij we het geluk hadden dat de twee fotoredacteuren meteen met de lichtbak door ons archief gingen en heel veel negatieven met Piet Keizer ontdekten die nooit waren gepubliceerd en nooit gedigitaliseerd. Zo zagen we ook weer bevestigd dat VI met Piet van den Klooster en Robert Colette in die tijd al twee geweldige fotografen in dienst had.”


Een foto van Robert Colette, uit het archief van VI: Piet Keizer te midden van journalisten tijdens het WK van 1974.

En de tekst?
,,Van onze eerste periode van VI is niets gedigitaliseerd. Ik wilde wel per se het eerste interview met Piet Keizer in VI hebben. Dat vond ik al snel door te gaan bladeren, in 1966 stond dat in het blad, een dubbelinterview van Pieter van der Vliet met Keizer en Cruijff, in het tweede jaar van VI. Dat interview is door een eindredacteur overgetikt en meteen online gezet. De eerste klap was dat, dat hebben we flink gepusht op de social media. Daaruit konden we al opmaken wat het losmaakte, ook bij de jongeren. Bij het overleg over de inhoud kwamen we vervolgens uit op vier facetten, vier blokken moesten dat worden: een biografisch gedeelte, Piet Keizer en de kunstenaars die hem adoreerden, het aparte van hem, en Piet Keizer als Ajax-icoon. Op zaterdagavond hadden we al een eerste schets hoe het eruit zou kunnen zien.”

Daar moesten wel snel schrijvers voor worden gevonden.
,,We wisten natuurlijk wel bij welke freelancers we moesten zijn. Op onze eigen redactie hadden we het geluk dat Simon Zwartkruis, die het verdriet bij Ajax ging peilen, terugkwam met een compleet interview met Dennis Bergkamp over Piet Keizer. We hoorden dat Hans van der Zee en Maarten Fontein heel dicht bij hem hadden gestaan. Dat leverde ook mooie verhalen op. Daardoor lukte het wat we ons hadden opgelegd, we moesten vooral iets extra’s brengen, voorbij de maandagkranten.. Daarbij hadden we wel het voordeel te kunnen beschikken over ons eigen archief. In de kranten zag je toch veel dezelfde foto’s terugkeren. Zo hadden we voor de cover drie foto’s geselecteerd, waarvan er eentje ’s maandags op de voorpagina van de Volkskrant stond. Toen hebben we meteen gekozen voor een zwart-witfoto, die door een fotoredacteur heel mooi, heel bijzonder was ingekleurd.“


De productiewand op de VI-redactie, met 68 pagina’s over Piet Keizer.

Wanneer waren jullie klaar?
,,Op maandag kwamen de verhalen binnen. Om 12 uur ’s nachts ging de laatste set pagina’s naar de drukkerij. Op dinsdagmorgen om tien uur hadden we eerste exemplaren voor ons liggen, 132 pagina’s, met meer dan de helft gewijd aan Piet Keizer. Zonder de prijs te verhogen wat wel eens gebeurt, bijvoorbeeld bij een kampioensnummer of zo. In dit geval hadden we dat niet kies gevonden.”

En achteraf?
,,Ik ben blij met de vele complimenten hebben gekregen. Onze lezers hebben herkend dat we iets extra’s hebben gebracht, mooi en bijzonder. Achteraf heb ik me wel bedacht dat we beter met twee covers hadden kunnen werken. Een cover apart omgekeerd op de achterflap, vanwaar je door het actuele gedeelte begint te bladeren. Toen ik daar op maandagmiddag aan dacht, was het te laat daarvoor.”

Henk Mees