De schuld van de media

Iedere (sport)journalist herkent dit waarschijnlijk. Je bent geneigd je direct te verdedigen als je buurman, teamgenoot of tante over een willekeurig onderwerp roept dat het ‘de schuld is van de media’.

De media die de schuld in de schoenen geschoven krijgen wanneer ergens discussie over is; dat is ongeveer zo oud als de journalistiek zelf. Maar in deze tijd van nepnieuws neemt de kritiek op de media almaar verder toe. En moeten wij ons dus vaker verdedigen - als je daar überhaupt nog zin in hebt.

Grote voetbaltrainers poogden in het verleden weleens de media als gezamenlijke vijand neer te zetten om zo meer saamhorigheid binnen hun team te creëren. Maar zoiets doordachts zit er allang niet meer achter. De media (of anders de scheidsrechter, dat is ze om het even) de schuld geven is vaak vooral een manier om de eigen tekortkomingen te verbloemen.

Zomaar een voorbeeld.

Manager Arsène Wenger kondigde vorige week zijn vertrek aan bij Arsenal. Curieus was vervolgens de reactie van José Mourinho, zo ongeveer zijn aartsvijand. Die prees Wenger de hemel in, terwijl hij hem een paar jaar geleden nog ‘een specialist in falen’ had genoemd en meer van zulks. Dus vroeg een Engelse journalist de trainer van Manchester United  vervolgens of hij spijt had van bepaalde dingen die tussen hem en Wenger waren voorgevallen. ,,Deze vraag kan alleen maar worden gesteld door iemand die geen ervaring als speler of trainer heeft”, reageerde Mourinho geprikkeld. ,,Jullie hebben geen idee hoe groot het onderlinge respect is, zelfs al lijkt dat af en toe niet zo.” Juist. De schuld van de media dus, al die ophef.

Ander voorbeeld.

AZ speelde dit jaar waarschijnlijk het mooiste voetbal van de Eredivisie, maar tegen de traditionele top drie ging het telkens mis. AZ had voorafgaand aan het recente treffen met PSV elf van de laatste twaalf wedstrijden tegen PSV, Ajax en Feyenoord verloren. Geconfronteerd met dat toch zeer relevante feit, zei Van den Brom dat hij ‘moe werd van de vraagstelling’. Om eraan toe te voegen dat hij graag van PSV wilde winnen om af te zijn van ‘het gezeik en gezeur’. De schuld van de media dus, al dat negativisme. Terzijde: Van den Brom verloor vervolgens met AZ van PSV en ging afgelopen weekend ook onderuit in de bekerfinale tegen Feyenoord. Hij is dus nog niet van het ‘gezeik’ verlost.

Enfin, ‘wij van de media’ beoordelen voortdurend sporters, trainers en bestuurders. Dus we moeten ook tegen een stootje kunnen. Met tegengas na kritische vragen is niks mis. Maar het gemak waarmee de media steeds vaker de schuld in de schoenen wordt geschoven, zelfs wanneer dat feitelijk te weerleggen is, maakt het werk er niet altijd leuker op.

Dinsdag kwam naar buiten dat Karsten Kroon doping gebruikte tijdens zijn wielercarrière. Al snel ging de discussie meer over de manier waarop de bekentenis tot stand kwam - en de weliswaar bijzondere rol van het AD daarin - dan over het feit dat Kroon ooit besloot naar de verboden middelen te grijpen en het publiek te bedriegen. Of was dat ook de schuld van de media?

DAAN SMINK

Bestuurslid NSP