Nieuws

Happy kids!

Het zal jullie waarschijnlijk niet zijn ontgaan dat ik al enige weken stijf sta van de stress. Dat komt omdat de selectietrainingen zijn begonnen.

Bij het hockeyende deel van mijn kinderen is de stress inmiddels voorbij en omgeslagen in blinde woede. Die ga ik natuurlijk binnenkort afreageren op de mensen van de selectiecommissie. Breek me de bek niet open.

Het voetballende deel van mijn kinderen had zaterdagochtend net het huis verlaten voor de vierde selectietraining van de week. Uit voorzorg bleef ik in bed liggen en sloeg de Volkskrant open. Al snel viel mijn mond ook open, van verbazing.

De hockey- en min of meer ook voetbalbond adviseren de selectietrainingen af te schaffen. Leidt tot te veel stress. Helaas geldt de maatregel voor kinderen tot 12 jaar. Voor mij komt de ingreep te laat.

Mijn voorstel is daarom de leeftijdsgrens voor niet-selecteren te verhogen tot pak hem beet 25 jaar. Dan heb ik er ook nog wat aan. Hoeven we ons bovendien ook niet meer druk te maken over de vraag hoe we ons voetbalelftal terugkrijgen op het hoogste niveau, want dat lukt dan toch niet meer.

Scheelt ook een hoop stress.

Wij willen happy kinderen in het veld, die heel veel plezier met elkaar hebben, geen enkele tegenslag te verwerken krijgen en lachend van het veld stappen. Als vrienden. Scheidsrechters hebben we dan ook niet meer nodig.

Waarom gaan we niet meteen naar de speeltuin?

Kinderen krijgen bij selectiewedstrijden ook het gevoel dat ze hun ouders tevreden moeten stellen. Op school hebben ze dat waarschijnlijk ook. Dat is heel vervelend. Schaf de onvoldoendes af, zou ik zeggen.

Een laatste suggestie (in de krant) van de hockeybond was nog: zet kinderen die heel fanatiek zijn bij elkaar en doe dat ook met kinderen die voor de gezelligheid hockeyen.

Ja! Dat noem ik selecteren.

De essentie van sport is winnen. En proberen zo goed mogelijk te zijn. Laat kinderen die dat op jonge leeftijd willen dat gewoon doen, laat ze leren van tegenslagen en genieten van overwinningen. Waar ze vaak hard voor hebben moeten knokken.

Of haal meteen de doelen van het veld, zodat je niet meer kunt scoren. Want dat komt zo hard aan bij de tegenstanders. Die gaan dan met een rotgevoel naar huis.

 

GERT LAMMERINK

Gert Lammerink (1962) schrijft deze wekelijkse column op persoonlijke titel. Hij werkt sinds 1988 bij het ANP, was in die periode twee keer chef-sport, werkte daarnaast als algemeen eindredacteur en combineert tegenwoordig dat werk met sportverslaggeving. Hij deed verslag van vier Olympische Spelen (2002, 2004, 2006 en 2008). Daarnaast bezocht hij vele WK’s voetbal (1990, 1994, 1998, 2010), EK’s voetbal (1992, 1996, 2000, 2008) en verder tal van titeltoernooien in het schaatsen, paardensport en judo.