Nieuws

Helden!

Sinds de jaren tachtig hoop ik bij elk WK dat Brazilië wint. Ook in de tijden dat Oranje aan het evenement meedoet. Dat heeft te maken met 1982.

Brazilië had destijds een elftal dat alleen maar aanviel. Voor mij het mooiste team dat ik ooit heb gezien, zij het alleen op tv. Ik wil niets afdoen aan Pele en zo, maar dat was eigenlijk een beetje voor mijn tijd.

Mijn helden waren destijds Toninho Cerezo en Roberto Falcao. Prachtige middenvelders die altijd de diepte zochten en dwars door het centrum van de tegenstander combineerden. Dát aan de hand van coach Tele Santana, die de schoonheid van het spel liet prevaleren boven alles. Zico speelde ook in het team, net als ‘dokter’ Socrates en de alleen maar opkomende backs Junior en Leandro.

Op weg naar de finale van 1982 verslikte het wonderbaarlijke elftal zich in Italië, of liever gezegd in de drie keer scorende Paolo Rossi. Aan de beslissende treffer ging een ongelooflijke fout van Toninho vooraf.

Ik ben weken kapot geweest van de nederlaag, iets dat me sindsdien nooit meer is overkomen. Men leert relativeren.

In 1986 kwam de herkansing, al ontbrak Toninho wegens een blessure. Nu ging het mis tegen Frankrijk, na strafschoppen. Het was op de verjaardag van mijn moeder. Ik keek thuis op de bank van mijn ouderlijk huis samen met de toenmalige buurman, Fritz Korbach. Ook een voetballiefhebber.

In 1990 ‘debuteerde’ ik op het WK, maar mijn helden waren toen al uit de selectie verdwenen. Brazilië verdween ook snel. De eerste keer dat ik Toninho Cerezo ‘live’ zag was uitgerekend in het Diekmanstadion. Met zijn club Atlético Mineiro voetbalde hij tegen FC Twente. 

Toenmalig trainer Hennie Hollink van FC Twente had doelman André van Gerwen de opdracht gegeven ver voor zijn goal te spelen, om vroegtijdig de angel uit de Braziliaanse combinaties te halen. Bij één van de eerste keren dat Toninho de bal kreeg scoorde hij met een lob van eigen helft. Hij kreeg een ovatie van 10.000 Tukkers.

Zo mooi als in de jaren tachtig is het wat mij betreft nooit meer geweest met de Brazilianen. De Belgen deden mij bij de huidige editie van het WK nog het meest denken aan het mooie elftal van destijds. Voetballen met het hart, altijd willen aanvallen, de schoonheid van het spel belangrijker vinden dat het resultaat.

De geschiedenis leert dat België geen wereldkampioen wordt.

Gert Lammerink

GERT LAMMERINK