IN DE SPO(®)TLIGHT

‘Zakgeld in roebels besteed aan eerste fotocamera’

Op een recent gepubliceerde lijst van de AIPS staat fotograaf Soenar Chamid (62) genoteerd als de Nederlandse mediavertegenwoordiger met de meeste Olympische Spelen. Met 17 olympische accreditaties (negen voor Zomerspelen, acht voor Winterspelen) deelt Soenar Chamid met drie anderen de veertiende plaats. Topscorer is de Italiaanse fotograaf Giuliano Bevilacqua van het bureau The World of Sports Agency (25 keer).

Soenar Chamid aan het werk tijdens de Spelen van Rio in 2016

Wat waren je eerste Spelen, Soenar?
,,Dat waren de Zomerspelen van 1984 in Los Angeles. Daarna heb ik door omstandigheden alleen de Winterspelen in Nagano moeten missen, in 1998.”

Altijd freelance?
,,Nooit anders gedaan. In 1984 heb ik voor Nieuwe Revu gewerkt, in 1988 voor Panorama. Daarna heb ik mijn foto’s aangeboden aan iedereen die op mijn pad kwam. Kranten, tijdschriften, NOC*NSF, sportbonden, bedrijven die sponsoren, noem maar op. Ieder zondag bracht ik enveloppen met foto's rond in Amsterdam en naar koeriers voor de Rotterdamse dagbladen. De rest van de 18 dagbladen kwamen als treinbrief op de plaats van bestemming. Nu kan elk medium zelf foto’s selecteren op onze  database.”

Hoe ben je begonnen?
,,Ik was schaatser, ik zat bij Jong Oranje, ik ben nog wel eens tiende geworden op een WK voor junioren in 1974, nog voor Peter Mueller. Door een knieblessure heb ik moeten stoppen. Ik had toen al een camera, een Zenith die ik in Moskou had gekocht van het zakgeld, in roebels, dat we daar ontvingen. Met het fotograferen van ploeggenoten is het toen begonnen. Daarna publiceerde Het Vrije Volk al snel een foto die ik van Hans Schouten had gemaakt. Toen ging het balletje rollen, mede door mijn contacten met journalisten als Govert Wisse en Dick van Gangelen.”

Ben je als freelancer altijd uit de kosten gekomen?
,,Ik heb het voordeel dat ik al lang meeloop en daardoor altijd wel vaste afnemers heb, met name bij de bonden. De grote evenementen zie ik vooral als investeringen, met  de aanloop erbij zoals EK’s en WK’s. Daar bouw je de contacten op met sporters en het helpt mee als er accreditaties voor bijvoorbeeld Olympische Spelen worden toegewezen. Het profijt van die inspanningen trek je vooral daarna, als er foto’s uit de database worden gebruikt, ook voor bijvoorbeeld reclamecampagnes. Dat kan nog jaren doorlopen. Zo heeft Philips wereldwijd geadverteerd met een foto van Pieter van den Hoogenband op de Spelen van 2004. Voor die foto heb ik toen 5.500 euro ontvangen.”

Doe je nog steeds alle sporten?
,,Samen met mijn zoon Sander werken we nu onder de naam Soenar Chamid Sportfotografie, afgekort SCS. Sander doet veel voetbal, ook van andere fotografen hebben we nu veel beeld in onze database.”

Je hebt zo dus ook alle ontwikkelingen meegemaakt.
,,Ja, met die treinbrieven in de jaren tachtig, foto’s seinen, inscannen vanaf 1992, de digitalisering vanaf 2000. Elke keer wordt het weer beter. Op de Spelen in Londen in 2012 moesten we nog voor internet betalen. In Rio konden we vanuit de persbus het internet op. Nu zijn de foto’s in een zucht voor de redacties beschikbaar.”

Op de AIPS-lijst met 127 namen staan na Soenar Chamid (17 Spelen) nog drie Nederlanders: Luuk  Blijboom (13), John Volkers (13), Henk Stouwdam (12)