SCHOT VOOR DE BOEG

Euforie

Nederland heeft er een groot sportman bij en de voorpagina’s van de kranten kleurden daarom op de laatste maandag van mei grotendeels roze. Er waren ook foto’s van Girowinnaar Tom Dumoulin in zijn roodwitblauwe tijdritpak, de momentopname toen hij zich welgeteld een halve tel zeker wist van de overwinning in de Ronde van Italië.

Twee weken lang zagen we Dumoulin als een vaste ankeiler van Nederlandse sportverslaggeving vanuit Italië. Na de gewonnen tijdrit in de tweede week van de Giro, op het heuvelachtige terrein van Umbrië, was iedereen om. Dumoulin, in de roze leiderstrui, verdiende aller aandacht. Het bleek de ware insteek. De NOS ging een avondprogramma inlassen, waarbij Ajax als sidekick van ‘Tom’ fungeerde. Het werd De week van rood, wit en roze; toe maar, het kon niet op.

Van de bank thuis waren we deze keer noodgedwongen vooral gericht op Eurosport. Dat had de live beelden, dat had naast een jonge Belg (Jeroen Vanbelleghem) de Nederlandse oud-renners Karsten Kroon en Bobby Traksel als co-commentatoren en de breed lachende Spanjaard Juan-Antonio Flecha als interviewer en duider. Geen Sporza deze keer, met Wuyts en De Cauwer. De NOS had ook geen directe rechten en deed het vooral met een overijverige interviewer, de onvermoeibare Han Kock.

Straks bij de Tour de France zullen de Nederlanders en de Belgen weer hun eigen favoriete tv-opstelling hebben, maar we durven nu, vanuit nationaal opzicht bezien, te beweren dat de Tour heel saai gaat worden. Zeker in vergelijking met de Giro, waar in de slotweek, vooral door die Nederlander in de leiderstrui, de ene na de andere wending aan het plot werd gegeven.

Uit het peloton van naar Italië afgereisde verslaggevers sprak ik met Volkskrant-nieuweling Rob Gollin. Hij deed zijn eerste grote ronde en dat, waar collega’s soms 38 jaar vergeefs op wachtten, overkwam hem bij zijn debuut. Gollin zei dat Dumoulin bewonderenswaardig veel geduld betrachtte met de steeds maar uitdijende ploeg van volgers. Zes keer dezelfde vraag; zes keer een serieus antwoord. Nooit een verzuchting; altijd professioneel. Zagen we niet oud-journalist Bennie Ceulen daar in de coulissen van Sunweb rondstappen?

In Nederland domineerde euforie bij de overwinning van Dumoulin. Commentator Maarten Tjallingii van de NOS-ploeg, normaliter een best aardige duider, zat op de Piazza del Duomo te Milaan pontificaal op zijn eigen roze wolk. Het volgerspeloton als één grote fanzone, die mediterrane aanpak heeft ook nuchtere Nederlanders in de greep gekregen.

Wie enige distantie betracht als journalist en de D-vragen stelt die zeker bij het wielermetier horen, Gollin deed het met een verhaal waarom aan Dumoulin ‘nagenoeg niemand’ twijfelt, krijgt de inhoud van het twitterriool over zich heen. Om in die sfeer te blijven: van diarree had Tom Dumoulin na de rit naar Bormio, met zijn befaamde act in de berm, al genoeg laten zien.

John Volkers

Vicevoorzitter NSP