SCHOT VOOR DE BOEG

Geen weg terug

Het voetbalseizoen zit erop en ik heb ervan genoten. Niet alleen van het spel zelf, maar haast net zozeer van het feit dat dit spel éíndelijk een belangrijke stap richting vernieuwing heeft gezet.  

Want dat is misschien wel de voornaamste conclusie van het voetbalseizoen 2016-2017: de sport heeft gekozen voor de toekomst. Doellijntechnologie en de videoscheidsrechter deden hun definitieve intrede. Er is geen weg terug meer.

Er is daarover al veel gezegd en geschreven, ook al eens op deze plek, maar daarbij ging het nauwelijks over een prettige maar niet onbelangrijke bijkomstigheid: scheidsrechters zullen straks niet langer de paria’s van het voetbal zijn. En ook dat wordt tijd.

In alle landen waar het spelletje ook maar enigszins serieus genomen wordt, gelden de arbiters en hun assistenten als verschoppelingen, buitenbeentjes, zwarte schapen. Wij van de pers hebben ook aan dat beeld bijgedragen.

Terwijl de belangen alsmaar groter werden en het aantal tv-kijkers (dat overal tig herhalingen van ziet) alsmaar toenam, werd het spel steeds sneller en het werk van de scheidsrechters moeilijker en moeilijker.

Toch werd de arbitrage onverminderd hard aangepakt door publiek én pers. Begrijp me niet verkeerd, een blunder is een blunder en dat mogen, nee moeten we benoemen. Maar in deze zomerse periode van terugblikken en een beetje bezinnen leek het me gepast een klein pleidooi te houden voor iets meer inlevingsvermogen in de haast onmogelijk geworden taak van een scheidsrechter.

Godzijdank heeft zelfs de FIFA nu het licht gezien. En met vernieuwer Marco van Basten als Chief Officer for Technical Development in een invloedrijke rol binnen de wereldvoetbalbond, zal die lijn doorgetrokken worden.

Dankzij de technische hulpmiddelen gaat het werk van de arbitrage een stuk makkelijker worden. Overzichtelijker. Beter uit te leggen ook. Ze zullen veel minder vaak onderwerp van discussie zijn.

Ik weet ook wel; we zijn er nog lang niet. Want die hulpmiddelen zijn allemaal hartstikke duur (nog wel) en een videoscheidsrechter kan nog steeds een omstreden besluit nemen. Maar er is onmiskenbaar iets positiefs in gang gezet dat niet meer te stoppen is.

En zeg nou zelf, we schrijven en praten met z’n allen toch veel liever over het spel zelf, dan dat we maar door emmeren over die ene discutabele beslissing van een scheidsrechter? Straks zal die discussie er überhaupt nauwelijks nog zijn, want dan neemt de scheidsrechter zijn beslissingen op basis van dezelfde beelden als de pers en het publiek zien.

Enfin. Zover is het dus nog niet, maar dat moment komt er wel aan. Tot die tijd stel ik alvast voor om scheidsrechters met iets meer menselijkheid te beschouwen. Want dat zijn het tenslotte. Mensen.

Daan Smink
Bestuur NSP