SCHOT VOOR DE BOEG

Herfst

Negatieve, commercieel ingekochte coronatest in de tas, mondkapjes voor het grijpen. Deze journalist ging naar een handbalinterland, de wereldkampioen (Nederland) tegen Duitsland. Net over de grens, ergens achter Klazienaveen, in het stadje Lingen dat een sporthal, de Emsland Arena, bezit waar steden als Utrecht en Eindhoven jaloers op zouden zijn.

Die hal was leeg. Niemand mocht erin. Behalve twee teams met begeleiders, een cameraploeg en enkele journalisten, wat Duitsers en een vijftal Nederlanders. We mochten nog wel naar de wc, maar verder was het niet de bedoeling om te bewegen. Een bewaker, met zwart mondmasker, liep ter controle achter onze tafels op en neer.

Na de wedstrijd mochten we van onze plaats, voor enkele mixed zone interviews. Kelly Dulfer, de Nederlandse uitblinker, kon ik van 2,5 meter afstand drie vragen stellen. Mondkapje op. Uiteraard. Nog niet bij haar, zij zat in een bubbel. Daarna op de perstribune het stuk uitgewerkt en maar naar huis. De tweede interland in Lingen kon ik niet bezoeken. Mijn coronatest (149,95 euro, bij coronalab.eu in Almere) was na 48 uur verlopen.

We zullen er inmiddels aan gewend zijn, maar aan de vooravond van ongetwijfeld nog drastischer maatregelen van het kabinet-Rutte voel je toch iets van een herfstdepressie langs de ellebogen naar de tikgrage vingers kruipen. Schaatsen om wereldbekers? Toch maar niet. Eredivisievoetbal zonder toeschouwers. Tuurlijk. Dikke rijen publiek bij een Italiaanse wielerronde. Kan blijkbaar. Halfvol handbalstadion in Hongarije. Ander land hè. Sport in Nederland veelal afgelast wegens besmettingen in de selectie, zoals dat heet. De praktijk van alle dag.

De Nederlandse Sport Pers (NSP) telt nog altijd 522 leden die onze perskaart afnemen en hun vak altijd met passie uitoefenen c.q. hebben uitgeoefend. De onzekerheid van dit moment maakt gewoon werken haast onmogelijk. Na de eerste golf zitten we nu in de tweede golf. Er worden nog meer van die langzaam opzettende en overspoelende omstandigheden verwacht. Wat eerst als een effect van drie weken en toen, vooruit, drie maanden werd verwacht, lijkt nu op een lamlegging voor onvoorspelbaar lang.

Samen met die herfstbladeren zorgt dat, bij velen en dus ook bij ons sportjournalisten en sportfotografen, voor een deprimerend gevoel dat hoort bij uitzichtloosheid. Misschien komt het allemaal goed na de jaarwisseling en vergeten we dat verdomde 2020 heel snel, maar als het langer gaat duren, dan wordt er een enorm beroep op ons aller veerkracht gedaan.

Optimisme is een morele plicht, schreef Immanuel Kant al. Optimisme is ook een houding waarmee we nog een tijd voort kunnen. Maar realistisch gezien is dat nu, op dit moment, een bewering zonder al te veel fundament.

Houd vol, zei mijn trainer altijd bij het lopen van z’n ellendige coopertest. In dit geval gaat het niet om één sportmannetje op de atletiekbaan, maar om ons kleine leger aan sportjournalisten dat elke week dat enorme sportleger in dit land op de voet volgt. Houd vol. Komt goed, moet ik erachteraan tikken in dit 40ste voorwoord van mijn hand. O ja, blijf gezond. Onze vaste groet in deze coronatijden.

JOHN VOLKERS

Vicevoorzitter NSP