Alexander Münninghoff 1944-2020
Op 28 april overleed Alexander Münninghof op 76-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Van 1974 tot 2007 werkte hij voor de Haagsche Courant. Als journalist was Münninghoff behalve Ruslandkenner ook schaakliefhebber. Hij schreef zowel verhalen over schaken als de biografieën van de schakers Max Euwe en Hein Donner.
Alexander Münninghoff was ooggetuige van grote gebeurtenissen in de geschiedenis van de 20ste eeuw. Lezers van De Haagsche Courant leerden hem kennen van barokke reportages over de nadagen van de Sovjet-Unie, waar hij correspondent was.
Daarnaast was Alexander Münninghoff zeer actief in de schaakjournalistiek. ‘Münninghoffs nalatenschap aan de schaakgemeenschap is groot en waardevol’, schreef Gert Ligterink in de Volkskrant. ‘Zijn artikelenreeks Schaken in de Sovjetpers in het tijdschrift Schaakbulletin droeg bij aan de dringend noodzakelijke demythologisering van de naoorlogse Sovjethegemonie. Hij was de biograaf van Max Euwe en Hein Donner en hij schreef een boekje over de vergeten tweekamp Donner – Prins, uit 1951 in Den Haag. Eeuwig trouw was hij aan het Hoogovenstoernooi, de voorloper van het Tata Steel Chess. In januari 1993 was Münninghoff het middelpunt van het gelukkige gezelschap dat in San Lorenzo de El Escorial de finale van het kandidatentoernooi tussen Jan Timman en Nigel Short bijwoonde. De zon scheen, de match was spannend en de maaltijden waren feesten. Toch vertrok hij voortijdig. Hij moest naar Wijk aan Zee om mee te doen aan het jaarlijkse journalistenkampioenschap. Met Lex Jongsma was Münninghoff co-auteur van het boek 60 jaren Hoogovens Schaaktoernooi, dat in 1998 verscheen.’
Münninghoff was winnaar van de Prijs voor de Dagbladjournalistiek en auteur van Tropenjaren in Moskou (1991). Op 73-jarige leeftijd verscheen van hem de autobiografie De Stamhouder, wat tevens een familiekroniek was. Het boek groeide uit tot bestseller en werd bekroond met de Libris Geschiedenis Prijs 2015 en de Littéraire Witte Prijs 2016.