Nieuws

‘Veterane’ Mathilde Dusol gaat in Tokio op voor haar 11e Paralympics

Vijf Nederlandse journalisten en vijf fotografen zijn dit jaar aanwezig op de Paralympics, die van 24 augustus tot en met 5 september in Tokio worden gehouden. Voor fotografe Mathilde Dusol (1967) zijn het elfde Paralympics, sinds haar allereerste editie in Sydney (2000).

,,We hopen dat iedereen die op onze vlucht zit, gezond blijft, want één besmetting betekent dat de gehele Nederlandse media-afvaardiging uitgeschakeld is”, zegt ze, verwijzend naar de vlucht van KL861 naar Tokio waarop een aantal olympische atleten en een tv-commentator geïnfecteerd raakten door het coronavirus en vervolgens in quarantaine moesten.

Ze heeft zich dinsdag nog maar eens laten testen en voor vertrek worden nog een tweede test en een bloedtest afgenomen.

Als verslaggevers reizen Kick Hommes (Trouw), Peter van der Meeren (Leeuwarder Courant/Dagblad van het Noorden), Robin Wubben (schrijver en ‘parawatcher’), Lisa Deen (Olympic News Service) en freelancer Chris Korsten (voor VWS en mogelijke andere opdrachtgevers) naar Tokio. De fotografen Inge Hondebrink (Trouw), Hélène Wiesenhaan (Atletiekunie), Ilse Schaffers (Orange Pictures en KNZB) en Jurjen Engelsman (Team NL) zorgen voor het beeld.

Atlete Fleur Jong en handbiker Jetze Plat dragen op 23 augustus de Nederlandse vlag tijdens de openingsceremonie op de Paralympische Spelen in Tokio. In het midden chef de mission Esther Vergeer. (Foto Mathilde Dusol)


De animo van de media voor de Paralympics is zeker minder dan voor de zojuist afgesloten Olympische Spelen, maar desondanks is Dusol blij met de aandacht voor de Paralympische ploeg.

John Graat, sportchef van Trouw, twitterde er onder anderen over: ,,Ik zag dat er wat discussie was over aandacht voor Paralympics. Dagblad Trouw reist komende week af naar Tokio om er dagelijks en uitgebreid verslag van te gaan doen. Een bewuste keuze. Dat gaat bijzondere, verrassende verhalen opleveren van @KickHommes, voorspel ik.”

Mathilde Dusol stak over de werkomstandigheden in Tokio onder meer haar licht op bij Soenar Chamid, eveneens een olympische veteraan. ,,Van hem hoorde ik dat het er goed werken was, maar dat het vervoer soms een eeuwigheid duurde. Maar hij zei ook dat hij zó weer zou gaan. Dus wat dat betreft kijk ik ernaar uit.”

Op haar website noemt ze het fotograferen van paralympische sport “haar passie”. Ze miste sinds de Paralympische Spelen van Sydney 2000 geen enkele zomer- of wintereditie van het grootste gehandicaptensportevenement en is regelmatig te vinden op grote (internationale) toernooien. Haar foto’s vinden hun weg naar kranten, magazines, websites, boeken.

Niet de handicap, maar de sport is haar uitgangspunt. ,,Toen ik net begon met paralympische sport fotograferen, kon ik me over handicaps echt wel verwonderen. Maar inmiddels let ik er echt niet meer op. Ik zie geen handicaps meer; alleen nog de sporters.”

Dusol verwacht ook een grote collegialiteit onder de Nederlandse en buitenlandse media. ,,Je kent elkaar, je helpt elkaar, je kunt niet overal tegelijk zijn. Doel is om de paralympische sporters goed onder de aandacht te brengen. Daar is helaas niet altijd voldoende aandacht voor. Mijn foto’s en het persbericht van de vlaggendragers bij de opening van de Paralympische Spelen heb ik helaas nog erg weinig teruggezien. Hopelijk verandert dat als het aantal medailles begint op te lopen.”