Wessel Penning, ex-sportchef AD

Niet langer dan een kleine 4,5 jaar was Wessel Penning chef van de sportredactie van het AD. In die periode groeide het team (zo’n 25 m/v sterk) met de komst van de regionale kranten van de Persgroep uit tot de grootste sportredactie van Nederland. Als nieuwe chef verslaggeving van het AD kijkt hij terug op een boeiende periode. Peter van Duijl, adjunct onder Penning volgt hem op.

Waarom nu al naar een andere redactie, Wessel?

,,Ik heb altijd gezegd dat ik het maar voor één olympische periode wilde doen. Dat moment was aangebroken. Eerder had ik nooit in de sportjournalistiek gewerkt. Chef sportredactie was ook de enige functie in de sportjournalistiek die ik wilde.”

Hoezo?

,,Ik ben een enorme sportliefhebber, maar sportjournalistiek is, hoe leuk ook, relatief onbelangrijk in het grote geheel van de journalistiek. Wat mij in deze functie interesseerde was het proces dat sporters doormaken en hoe je dat als journalist mooi kunt volgen. Ik heb me als chef vooral vertegenwoordiger van de lezers gevoeld. De kenners had ik om mij heen, de deskundigen op de sportredactie.”

Hoe kijk je terug op deze periode?

,,Ik heb genoten van het vakmanschap. Ik heb nooit gewerkt op een redactie met zoveel niveau. Ik maak me wel zorgen over de sportjournalistiek in zijn totaliteit. Hoe sommige media zich hebben opgesteld rond de benoeming van Dick Advocaat roept bij mij twijfel op welke toekomst we ingaan. Bij het AD heb ik altijd gepleit voor fatsoen. Dan maar niet, zei ik, als er weer zogenaamd nieuws rondging waarvan wij wisten dat het gewoon niet klopte. Ik ben er trots op dat we bij het AD die lijn vast hebben kunnen houden. Een van de redenen om toch nog langer door te gaan was misschien geweest dat ik nog had willen vechten hiervoor in het belang van de sportjournalistiek.”

Bij het AD hoeft dat niet meer?

,,Nee, er staat een vrij jonge redactie met verslaggevers die weten wat we willen. Originele  invalshoeken zoeken voor elk verhaal, de lezer daarmee verrassen, altijd betrouwbaar blijven.  Daar heb ik niemand van hoeven te overtuigen, dat kwam vanzelf. Daarbij betaalt zich uit dat het AD al dertig tot veertig jaar een cultuur kent waarin de sport en dus ook de verslaggevers veel ruimte krijgen zich te ontwikkelen. Ik heb in misschien één procent van alle verzoeken voor buitenlandse reportages een afwijzing gekregen. Op het budget is nooit gesneden. Als we het budget overschreden, was er altijd begrip voor de verklaring.”

En nu?

,,Nu kan ik als sportliefhebber weer onbevangen genieten van Tom Dumoulin, zonder dat ik me tegelijkertijd zit af te vragen hoe we in de krant met zijn succes moeten uitpakken.”

Henk  Mees