Henk Seppen, fotograaf in spoor handbalsters

Op het WK handbal voor vrouwen in Duitsland is Henk Seppen een van de (vooralsnog) slechts vier fotografen uit Nederland. Als trouw volger van het Nederlands team heeft Seppen circa 300 foto’s uit ruim acht jaar samengebracht in het boek ‘Van droom naar daad – Nederlandse handbalvrouwen op jacht naar goud’.

Wanneer is die interesse voor het handbalteam opgekomen, Henk?

,,Een jaar of tien geleden is dat begonnen. Ik fotografeerde als freelancer Amsterdamse sport voor Het Parool, ijshockey, honkbal en zo, toen ik een keer naar VOC werd gestuurd. Het viel mij op dat er qua fotografie weinig enthousiasme was voor handbal. Toen het Nederlands team zich in 2010 voor het EK in Larvik, in Noorwegen, kwalificeerde ben ik in dat gat gesprongen. Sindsdien heb ik het team gevolgd bij alle interlands, internationale toernooien en de Olympische Spelen in Rio.”

Toen je in dat gat sprong, zag je toen ook de successen aankomen?

,,Ik ben geen handbalkenner. Ik zag wel een jonge groep met veel ambitie en potentie. Dat moest er een keer uitkomen. Dat is ze ook gelukt en daarmee is ook het idee voor dit boek geboren. Ik laat hierin niet alleen de successen zien, ook de teleurstellingen zoals het missen van de Olympische Spelen van Londen in 2012, op één doelpunt verschil.”

Foto’s domineren in het boek, voor pakweg 60 procent. Voor de teksten heb je journalisten er bij betrokken.

,,De meeste teksten zijn geschreven door Richard van der Made, de handbalverslaggever bij de NOS. Later hebben we John Volkers, Herman Nijman en Eddy Veerman er bij betrokken, om de 25 hoofdstukken met geschreven portretten van de toppers en andere verhalen meer diepte te kunnen geven.”

Wat doe je meer dan handbal fotograferen?

,,Ik werk nu een kleine twaalf jaar als freelancer. Ik heb ook nog een fotowinkel in Almere. Ik fotografeer ook bij sporten als honkbal, ijshockey, golf. Ja, vooral sporten waar de fotografen niet massaal op afkomen. Handbal is aantrekkelijk om te fotograferen omdat het een snelle sport is en je als fotograaf meestal niet aan regeltjes bent gebonden. Je kunt vaak vrij gemakkelijk je eigen positie kiezen. Daardoor kun je veel variatie in je foto’s aanbrengen.”

Hoe is dat op het WK geregeld?

,,Hier zijn de regels wel wat strakker, maar er blijven genoeg mogelijkheden over als je ook een beetje de mazen weet te vinden. Ik werk hier voor de handbalbond, de kranten zullen ook wel wat meepakken.”

Hoeveel fotografen uit Nederland volgen het WK?

,,Twee jaar geleden, bij het WK in Denemarken, was ik nog de enige. Hier in Leipzig waren we  de eerste poulewedstrijden met vieren, André Weening, Marcel ter Bals, Roland Hoogendoorn en ik. Vanaf de achtste finales zullen er wellicht meer komen. Een logisch verschijnsel als er succes wordt geroken. Dat geldt ook voor de schrijvende journalisten.”

Als je zo lang het team volgt, maakt dat het werken ook gemakkelijker?

,,Ja, je merkt dat je geaccepteerd bent. Je krijgt gemakkelijker wat gedaan. Er is sprake van wederzijds respect. Je hoort er zo’n beetje bij, dat maakt het extra leuk.”

HENK MEES