Onoorbaar gedrag in De Kuip
Fotograaf zijn in De Kuip, het is een vak met risico’s. Olaf Kraak, routinier van ANP Foto, ondervond het bij de bekerfinale AZ-Feyenoord. Hij werd bij het begin van de wedstrijd getroffen door een zwaar stuk knalvuurwerk uit het Alkmaarse vak, ‘het zwaarste dat er is’, volgens Kraak.
Hij deed aangifte bij de politie. Voor ‘poging tot zware mishandeling’. De Nederlandse Sport Pers (NSP), hoeder der belangen van de sportfotografen, diende een klacht in bij de organisator, de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond (KNVB) en de dokter zei – gelukkig maar - dat Kraak er zonder gehoorschade van af zou komen.
Dat laatste klopte, zo bleek na een week. Sinds zondag is het suizende gevoel uit Olafs oorschelpen weg. Het suizen en het wattige gevoel kwamen door de knal die leidde tot een enorme overbelasting van de trommelvliezen. Er zijn fotografen, zegt Kraak, die na zo’n klap nog jaren met een hinderlijke piep in het gehoor rond lopen. Het is allemaal zo achterlijk dat het peloton van voetbalfotografen er tabak van heeft. Hun veiligheid is in het geding, is de klacht. En of ze daar gelijk in hebben.
Al jaren worden fotografen in De Kuip (en ongetwijfeld in allerlei andere voetbalstadions) bekogeld en besmeurd met troep. Bekers pis werden vroeger uitgegoten over de fotografen die van ellende met een regencape moesten werken. Klaas Jan van der Weij kreeg een van mayonaise druipende frikandel op zijn laptop. Olaf Kraak zat naast een Franse collega die een broodje kroket over zijn hoofd tegen het scherm van diens draagbare computer zag eindigen. De man smeerde de smurrie weg en seinde zijn foto’s door. Over onverstoorbaarheid gesproken. Kraak weet ook van bekers bier en van mobiele telefoons die in ‘de leeuwenkuil’ worden gegooid.
Munten waren vroeger ook in. De jonge Jiri Büller hoorde de vijf gulden-stukken om zich heen tegen de grond tikken. Hij wilde ze aanvankelijk oprapen om er thuis iets leuks voor te kopen. Er lagen er vijf. Het werd hem ontraden door ervaren collega’s. Bij de poort werd zo’n rapende fotograaf opgewacht door de leden van het legioen en dan kon je je geld inleveren. En misschien nog wel meer. Voor hun veiligheid gingen fotografen in Rotterdam een tijdje in gezamenlijkheid terug naar de auto op het parkeerterrein, het statief gereed in de linkerhand.
Het vuurwerkincident van de bekerfinale brengt weer eens de positie van de fotografen in beeld. Het is een benarde positie. De controle op vuurwerk bleek in het geheel niet te kloppen op die 22ste april. Er was zwaar knalvuurwerk binnen, maar ook vuurpijlen en kleurige fakkels.
De wedstrijd had gestaakt moeten worden, schreef Volkskrantverslaggever Willem Vissers op zijn Twitterlijn. Het is een van de weinige manieren om te benadrukken dat fotografen meer zijn dan gemakkelijk te raken doelwit.
Dat er iemand gepakt wordt die de vuurwerkbom naar het hoofd van Kraak slingerde, mag niet worden verwacht. Maar ook de stap naar de politie past in de politiek om ‘onze fotografen’ een veiliger werkplek te bieden.
De KNVB mag wel voortmaken met die aanpak. De voetbalbond is het aan zijn stand verplicht. En fotograaf Kraak mag, me dunkt, wel een bloemetje en een flesje uit Zeist ontvangen.
JOHN VOLKERS
Vicevoorzitter NSP