Journalisten op WK atletiek zetten records met sprints door trappenhuizen

Hoog in het stadion was het bloedheet, eigenlijk te warm om te werken. Maar daar kon de organisatie van de Wereldkampioenschappen Atletiek nou net even niks aan doen. Al het andere was door de Hongaren verbazend goed geregeld.

Door Willem Held

Eigenlijk was de hitte het enige vervelende voor de Nederlandse atletiekvolgers in Boedapest. We konden rustig werken en bijkomen in de koelte van de grote perszalen waar de koffie pruttelde en de startlijsten nog steeds in geprinte vorm beschikbaar waren. Dat laatste gaat niet meer met grote pakken papier gepaard, want ook wereldbond World Athletics wil toe naar een paperless office. Duidelijk is dat vooral de oudere sportjournalist nog hecht aan tastbare informatie naast de laptop. De jongste generatie raakt zo’n toernooi geen papiertje aan en lijkt de stukken te tikken op de mobiele telefoon.

Echt belangrijk voor atletiekverslaggevers zijn de looplijnen. Niet die op de baan, maar die van de tribune naar de mixed zone en het mediacentrum. Zelden liep het allemaal zo lekker als bij dit evenement. De afstanden waren minimaal waardoor in het splinternieuwe Nemzeti Atletikai stadion ook records werden gebroken bij de sprints door de trappenhuizen.

Door de vele Nederlanders in het toernooi (40) bestond het werkende leven wel uit eindeloos wachten in de broeierige mixed zone. Femke Bol en Sifan Hassan waren vaak langer dan een uur in de weer met ontelbare cameraploegen, voordat ze zich bij de schrijvende pers meldden. Nieuw was een beeldscherm in mixed zone waarop – vakje voor vakje – te zien was of de atleten al een beetje opschoten in de rij met cameraploegen. Best informatief, maar je had er verder niks aan.

Was er dan niets aan te merken op de Hongaarse organisatie in samenwerking met World Athletics? In ieder geval heel erg weinig. Er was geen lift tussen de tribune en mixed zone voor de mensen die daar behoefte aan hadden. Verder viel het bijzonder handige score informatiesysteem op twee avonden eventjes uit op de momenten dat het echt belangrijk was.

Veel erger was dat de grote groep Nederlandse journalisten massaal verstek liet gaan bij de 800 meter-race die speciaal voor de pers werd georganiseerd in het grote stadion. Ineens was sprake van blessures, ziekte, misselijkheid en faalangst bij degenen die het altijd allemaal zo goed menen te weten. Slechts drie van de tientallen Nederlandse mediamensen meldden zich aan de start op hun vrije dinsdagochtend. Schandalig weinig.