Voormalig NSP-voorzitter en chef Telesport Charles Taylor (1943-2023) overleden

Voormalig NSP-voorzitter en chef Telesport/De Telegraaf Charles Allen Taylor is op 25 augustus op 80-jarige leeftijd overleden. Taylor leidde de sportredactie van De Telegraaf van 1977 tot 2005 en hanteerde de voorzittershamer van de stichting Nederlandse Sport Pers van 2005 tot 2007. In die periode herstelde hij de eenheid in de Nederlandse sportjournalistiek. 

Onze columnist Yoeri van den Busken herdacht op X (Twitter) zijn markante chef met de woorden: “De man die mij als jonge verslaggever de ruimte gaf me te ontwikkelen als schrijver; en me continu bleef stimuleren verder te kijken dan de actualiteit om een verhaal meer diepgang te geven. Ik heb er ontzettend veel aan gehad. Rust zacht, chef…” 

In De Telegraaf omschreef chef voetbal Valentijn Driessen Taylor als een “sportjournalist met een brok charme die ook stevig uit de hoek kon komen”. 

Hieronder het volledige In Memoriam van Driessen voor Charles Taylor: “Het mislopen van een carrière op het hoogste niveau als voetballer omdat hij van thuis geen toestemming kreeg om op zondag te spelen, compenseerde Charles Allen Taylor ruimschoots in zijn werkzame leven. Eerst als verslaggever, en later als chef van De Telegraaf/Telesport zat hij jarenlang op poleposition bij de grootste sportevenementen van de wereld. 

Klassiek beeld: gesoigneerd stapt Charles, koffer in de hand, zondagmiddag vijf uur de redactie van Telesport op. De sigaar gaat in de brand, de handen worden even lekker warm gewreven en na een uurtje ratelen op het toetsenbord staat zijn altijd stevige mening zwart op wit. Onafhankelijk, zonder aanziens des persoons, vriend of vijand. 

Sportbonden, directeuren, trainers, spelers en politici sidderden soms om zijn Opinie de volgende dag op de cover van Telesport. En soms liepen ze een week met de borst vooruit en het hoofd in de wolken vanwege een compliment van zijn hand. In de Nederlandse sportwereld is de mening van Charles Taylor gezaghebbend. Zeker nadat hij in de zomer van 1977, na elf jaar verslaggeving, Chef Telesport wordt. Liefst 28 jaar is de Opinie zijn wekelijkse ritueel. 

Taylor had recht van spreken omdat hij zich tot aan zijn pensionering onder alle lagen van het sportvolk bewoog. In allerlei disciplines op alle niveaus liet hij zijn gezicht zien in de stadions en bestuurskamers. Aanwezig bij zeven Olympische Winterspelen, drie Olympische Zomerspelen, WK’s en EK’s voetbal, meer dan 100 interlands meegemaakt, zes keer met de Tour de France op de Avenue des Champs-Élysées gefinisht, de tijd van Ard en Keessie van dichtbij beleefd evenals talloze WK’s en EK’s schaatsen. Maar hij stond ook met zijn vader, journalist George Taylor sr. bij de paardenkoersen op Duindigt en met zijn zoon Brian bij HSV of kleinzoon Tim bij amateurclub Foresters in zijn woonplaats Heiloo. 

Charles Taylor deelde in 2004 de Nederlandse Sport Pers-prijs uit aan de judo-familie Van der Geest.  Charles Taylor is altijd een bourgondiër geweest, die genoot van het goede leven en voor wie het gezin met vrouw Lia, dochter Dymphna en zoon Brian altijd gold als hoeksteen. Hij deelde dat familiegevoel met collega’s om hem heen. ‘Denk aan het thuisfront’, was een gevleugelde uitspraak voor degenen die op reportage gingen. Steevast kreeg dat thuisfront halverwege zo’n reportage een bloemetje met vaak een waardebon waar echtgenotes wel raad mee wisten. 

Naast een brok charme kon Taylor ook stevig uit de hoek komen. Hij bood een ieder, hoe jong ook, z’n kans op ontwikkeling op grote podia, maar wie zijn verantwoordelijkheid niet pakte of misbruik maakte van z’n vrijheden kon rekenen op een uitbrander. Naast talent en arbeidsethos waren verantwoordelijkheid en vrijheid voor hem twee belangrijke bouwstenen onder een succesvolle journalistieke carrière. 

Onder de leiding van Charles Taylor is Telesport altijd vernieuwend geweest in het journalistieke domein. Zo was hij een van de initiatiefnemers van de Voetballer van het Jaar-verkiezing. Tegen de stroom in durfde hij commerciële activiteiten te omarmen als het mes tenminste aan twee kanten sneed. Zo heeft hij met Telesport als podium vanaf 1980 een belangrijke rol gespeeld in de brede ontwikkeling en populariteit van de golfsport in Nederland. Tegelijk onderkende hij dat sport een onderdeel van het maatschappelijk speelveld hoorde te zijn. In zijn laatste Opinie in 2006 pleitte hij daarom voor een minister van Sport. 

Die maatschappelijke betrokkenheid toonde Taylor als voorzitter van de Nederlandse Sport Pers en buiten zijn werkkring bij de Rotary in Heiloo. Daar initieerde hij een groot aantal maatschappelijke projecten. Vanwege zijn verdiensten werd hij in 2006 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.”