Ongewild de oudste NSP-voorzitter

Twee weken geleden werd ik, ook tot mijn eigen verrassing, benoemd tot voorzitter van ‘onze’ Nederlandse Sport Pers, ons belangenplatform, onze vakgroep, ons thuis in de journalistiek. In het voorjaar stopte Marco Knippen (ex-Trouw, ex-NHD) volgens plan met het voorzitterschap, waarna hij vervolgens de sportjournalistiek verliet voor een uitdagende baan in de politiek. Hij werd opgevolgd door Fabian van der Poll, van Voetbal International, maar die hanteerde zelfs niet één keer de voorzittershamer, omdat hij in de zomer besloot over te stappen van de voetbalreportage naar het woordvoerderschap bij Justitie te Haarlem.

John Volkers

Bij onze septembervergadering te Zeist (in het welbekende hotel Oud London) waren we derhalve voorzitterloos. Als vicevoorzitter hoefde ik de vergadering niet voor te zitten. Dat is per goede gewoonte aan algemeen secretaris Gerard den Elt, ook wel de directeur van de NSP. De vraag lag vervolgens snel op tafel of ik als vicevoorzitter en waarnemend voorzitter ook niet gewoon het normale voorzitterschap wilde bekleden. Voor een jaar, zei ik erbij toen ik dat voorstel accepteerde en de collega’s daarmee instemden.

Ik ben nu 68 jaar oud, schrijf nog voor wat vakbladen, maar zit bijna nooit meer eerste rij op een perstribune. Dat was een positie uit mijn tijd bij de Volkskrant (33 jaar), het ANP (7 jaar) en het Noordhollands Dagblad (4 jaar). Sinds 29 mei 2021 ben ik gepensioneerd, maar niet achter de geraniums beland, zullen velen weten.

Na de Olympische Spelen van Parijs, komende zomer, dient de Nederlandse Sport Pers een nieuwe, wat mij betreft jonge voorzitter te krijgen. Ik ben, ongemerkt en ongewild, de oudste voorzitter uit de geschiedenis van de NSP geworden. Ter inspiratie belde ik deze week nog eens met oud-voorzitter Joop Niezen (1973-1978), de grondlegger van de moderne NSP.

Tot 1973 was de NSP (van 1933) de koepel van allerlei kleine regionale NSP’tjes. De Haagse club was befaamd, Amsterdam, Limburg, Eindhoven deden ook hun eigen zaken. Frans Bersch (Binnenhof) en Rien Bal (Het Parool) zaten dat eilandenrijk voor. Niezen werd bij een tweedaagse ledenvergadering in Friesland (‘een lid overleed zelfs, John’) door Bep van Houdt gevraagd na te denken over het voorzitterschap. Niezen, toen al VI, ging een jaar proeflopen. Kwam het oude bestuur af en toe langs om lopende zaken te bespreken. In 1974, belangrijk voetbaljaar met het WK in Duitsland, werd Joop Niezen de echte voorzitter, waarna hij een echte nationale bond organiseerde, met standaard eisen en een uniforme perskaart voor de sportjournalisten van het land. Later werd Niezen algemeen secretaris en maakte hij de NSP nog professioneler. Voor die ontwikkeling verwijs ik jullie graag naar het boekwerk En… wat ging er door je heen? uit 2015, van uitgever Gert Meijdam (...daM) en de NSP. Collega’s Stouwdam, Klippus, Wieldraaijer en Van den Brink waren mijn compagnons in die prachtige productie.

Voor de nieuwsgierigen onder ons zocht ik naar de opvolgers van Niezen. Dat waren op rij Deventer Dagblad-chef Wil van der Plas (dochter Caroline is nu een befaamd politica), Peter de Jonge (NRC), Hans Botman (AD), Johan Woldendorp (Trouw), Vincent Ronnes (Gelderlander), Charles Taylor (Telegraaf), Arno Vermeulen (NOS), Gio Lippens (NOS), Marco Knippen (NHD) en Fabian van der Poll (VI). Ik sluit voorlopig aan in die mooie rij in mijn zestiende bestuursjaar (periodes van 7 en 9 jaar) en mag vaststellen dat we negentig jaar na de oprichting een nog steeds zeer levende belangenvereniging zijn die in de coronajaren veel praktische problemen oploste en daarmee aan waardering en zelfs leden won.

Jullie voorzitter, John Volkers.