Journalisten tegen betaling in de bubbel

Het nieuwste van het nieuwste in deze verwarrende coronatijden geschiedt momenteel in Egypte bij het WK handbal voor mannen. Journalisten die de 32 landenteams volgen, het zijn er maar enkelen, worden opgenomen in de WK-bubbel. Ze kopen hun plaats, zo meldt Björn Pazen van de werkgroep handbal van de AIPS, voor 250 dollar (per dag).

Door John Volkers

Daarvoor hebben de mediavertegenwoordigers een kamer, vervoer en een plaats in het stadion. Voorwaarde is evenwel dat de journalist - topland Duitsland heeft slechts drie tv-mensen en één fotograaf afgevaardigd - de bubbel niet verlaat. Een wandeling op straat, het hotel uit, is niet toegestaan.

Dat is het verschil met het EK handbal voor vrouwen, vorige maand in Denemarken. Daar bleef de journalist ver van de bubbel die door de zestien landenteams werd gevormd. Er was na de wedstrijd één moment om elkaar te treffen, op minimaal vijf meter afstand. Verder geschiedde alles via digitale kanalen (Teams, Zoom of Hangout).

Journalisten in Nederland konden zo hun vragen stellen aan de speelsters en de coach. Ze konden ook meekijken naar de persconferentie na afloop, waarbij een Duitse documentairemaker en een Nederlandse handbalverslaggever de enige fysiek aanwezigen waren. De moderator las, desgewenst, vragen vanuit Nederland uit de chatfunctie voor.

Dat alles is niet mogelijk in Egypte. Vorige week, toen de deelname van Nederland als derde reserve nog een mogelijkheid leek, werd gekeken naar de knop ‘accreditatie’ voor het WK in Egypte (een wereldevenement met liefst 32 landen aan de start). Maar het gaf aan gesloten te zijn voor belangstellenden. Waarop Pazen, een actieve handbalkerel uit Duitsland, aangaf dat de organisatie daarmee de aanmelding voor virtuele activiteiten uitsloot.

Later meldde hij op de AIPS-website dat die hele digitale geschiedenis een onmogelijkheid was gebleken. Je moest in Egypte zijn om meer te kunnen doen dan louter een wedstrijdverslag van het gestreamde toernooi.

Nederland ging uiteindelijk niet, want Kaapverdië zette ondanks vijftien covid-besmettingen door om het toernooi in Egypte te spelen. De nummer vijf van Afrika vond het enorme eer, het hele land (een eilandengroep voor de westkust van Afrika) wilde hun handballers zien spelen, maar uiteindelijk bleek dat een onzalig plan. De wedstrijd tegen Duitsland moest wegens corona-besmettingen zonder te spelen gewonnen (10-0) worden gegeven. Daarna trok het team zich wegens nog meer infecties terug, tot grote ergernis van de Nederlandse handballers die zich na een bijzonder gelijkspel tegen topland Slovenië (EK-kwalificatie) klaar hielden voor een reis naar Egypte.

Wat nu ook valt vast te stellen, buiten alle journalistieke perikelen om, is dat het inreizen van de kleinere landen met minder goede sanitaire en medische voorzieningen een groot risico vormt en dat de Olympische Spelen van Tokio, met 205 deelnemende landen, ook daarom een waagstuk van jewelste gaat worden.

Kaapverdië, dat heel eigenwijs niet het voorbeeld van WK-afzeggers VS en Tsjechië wilde volgen, heeft dat in de eerste maand van het jaar volkomen duidelijk gemaakt. Tokio is gans niet zeker.