De mores in de perszalen van de Premier League
Als Pep Guardiola zondagavond na afloop van het duel met Arsenal (3-1) gaat zitten in de perszaal van het Etihad Stadium, wacht de trainer van Manchester City geduldig tot journalisten hun bandrecorders en telefoons in de opnamestand voor hem hebben neergelegd. Ruim zeven minuten lang zal hij uitgebreid ingaan op vragen. Zonder pauze of korte dienstmededelingen van clubvoorlichter Simon Heggie.
Verslaggevers knikken tevreden over het resultaat. Over de opbrengst van zijn collega Unai Emery ontstaat meer consternatie. De Spanjaard doet zijn uiterste best om zonder hulp van zijn tolk in het Engels te converseren, maar door zijn Iberische accent komt niet alles even helder over. In klein comité wordt de betekenis van enkele zinnen zorgvuldig uitgeplozen. De volgende dag staan in alle kranten exact dezelfde citaten.
Een doodnormale persconferentie, zoals er in Europa wekelijks honderden plaatsvinden. Toch verschillen de mores bij de onderonsjes voor en na wedstrijden in de Premier League nogal van die van de Nederlandse situatie. Deze regels, die soms per club verschillen, kunnen buitenlandse verslaggevers eenvoudig in verwarring brengen. Zoals Angelsaksische sporten als cricket en rugby voor vreemde ogen ook eigenaardig overkomen.
Persconferenties voor een competitiewedstrijd, meestal gehouden op een vrijdag, worden in twee delen opgesplitst. De eerste helft gaat over de meest actuele zaken. Is Sergio Agüero fit? Kan Benjamin Mendy de groepstraining hervatten? Deze informatie verschijnt direct in de sportjournaals, op Twitter, in radio-uitzendingen en op websites. Op het tweede gedeelte ligt een embargo, tot 22.30 uur Engelse tijd.
De toon van de vragen verandert dan abrupt. Oppervlakkigheid maakt plaats voor verdieping. Maakt Guardiola zich zorgen over een mogelijke straf van de UEFA na de openbaringen in Der Spiegel? Wat vindt hij van het soms extravagante gebruik van sociale media door spelers? Dit onderdeel biedt kranten de mogelijkheid de dag erna nog iets exclusiefs te brengen aan de lezer. Buitenlanders worden geacht hiervan op de hoogte te zijn.
Bij competitiewedstrijden op een zaterdag gebeurt ongeveer hetzelfde. Na afloop staan de coaches een zaal met journalisten te woord. Als hij opstaat, krijgen de afgevaardigden van de dagkranten, die niet op zondag verschijnen, meestal de gelegenheid om nog even apart met hem te spreken. Soms kiest de trainer ervoor om dit in de zaal te doen. Dan geldt een embargo tot zondagavond 22.30 uur.
In hoeverre deze exclusieve onderonsjes in een hoek of op de gang toegankelijk zijn voor buitenlandse media hangt af van de persvoorlichter, de grootte van de club én van de Britse collega’s. Landelijke en lokale kranten laten zich hun privileges niet gemakkelijk afnemen. Ook hier gelden de ongeschreven regels van het land. Wie zich correct opstelt en vaak komt, ziet soms ineens het ijzeren gordijn zakken.
In de mixed zones van stadions in de Premier League geldt een even merkwaardige opdeling. Journalisten van zondagskranten staan apart opgesteld. Gezamenlijk proberen ze één of twee spelers te spreken, waarna de quotes onderling worden uitgewerkt. Argeloze nieuwkomers, niet op de hoogte van de afspraken, krijgen direct op niet mis te verstane wijze te horen hun heil elders te zoeken.
Manchester United vormt in deze nevelige wereld de uitzondering op de regel. Buitenlandse journalisten mogen niet aanwezig zijn bij persconferenties voor de wedstrijden. Alleen bij hoge uitzondering krijgen reporters met een andere nationaliteit dan de Britse toegang tot trainingscomplex Carrington voor het wekelijkse perspraatje. Slechts één of twee journalisten van Engelse media mogen bij duels op Old Trafford de mixed zone in.
Aan de andere kant van het spectrum staat Manchester City. Spaanse journalisten krijgen vaak de kans om aan het einde in hun eigen taal vragen te stellen aan Guardiola. Huistolk Carlos vertaalt die dan voor de rest. De mixed zone is open voor vertrouwde buitenlanders. De overige clubs houden zich ergens in het midden op. De embargo’s worden echter overal gehanteerd. Van bepaalde tradities nemen ze in Engeland lastig afscheid.
GEERT LANGENDORFF
Geert Langendorff is als freelance-journalist sinds 2014 werkzaam in Engeland, waar hij onder meer voetbal volgt voor het AD en andere Nederlandse media