Nieuws

‘Stem van de paardensport’ overleden

Liefst 52 jaar lang deed Hans Eijsvogel verslag op radio en tv. Zijn specialisme was de paardensport in alle disciplines. Een legende was hij, vooral door zijn markante stemgeluid. Op maandag 4 februari overleed Eijsvogel op 91-jarige leeftijd. ,,Sinds hij is gestopt, missen we hem in de paardensportverslaggeving. Niemand was beter ingevoerd dan Hans Eijsvogel”, reageerde paardensportjournalist Jacob Melissen op zijn overlijden.

Vijf dagen per week stond de agenda van Hans Eijsvogel vol met afspraken in zijn tandartsenpraktijk in Bloemendaal. Zijn vrije tijd vulde hij voornamelijk op radio en tv. Tot 1996 werkte Eijsvogel voor de Avro en de NOS, daarna voor Sport7 en Eurosport. In de paardensport was hij ook actief als amateur-jockey en militaryruiter.

Met zijn onafhankelijke status schuwde Eijsvogel de conflicten niet. Hij vocht ruzies uit met zowel de bobo’s in de paardensport als met zijn bazen bij de omroep. In 1979 werd Eijsvogel zelfs verbannen van de Nederlandse draf- en renbanen. De NOS reageerde met een boycot. Twee maanden lang bleven de gebruikelijke, wekelijkse reportages, met Eijsvogel als enthousiast verslaggever, van het scherm weg.

Als hobbyist kwam Eijsvogel in 1953 bij de tv terecht. Hij was opgevallen door de films die hij als sportliefhebber vanaf 1948 maakte van Olympische Spelen. In hele land kwam Eijsvogel, student medicijnen destijds, om voor telkens vijftig gulden filmvoorstellingen te verzorgen. Het bleek het begin van een lange carrière achter de microfoon. 

In 2008 verschenen zijn memoires in boekvorm: ‘1000 paarden en een prins’. In het boek schetst Eijsvogel niet alleen zijn hechte band met prins Bernhard, maar meer nog zijn beeld op vijftig jaar geschiedenis van sport op radio en tv. Behalve paardensport becommentarieerde Eijsvogel ook andere sporten, zoals hockey. Hij maakte dertien edities van de Olympische Spelen mee.

Op de website www.spreekbuis.nl haalde voormalig radiomaker Govert van Brakel herinneringen op aan Hans Eijsvogel: ,,Zijn dochter Marjolein reikte in 1984 met het Nederlands hockeyteam naar Olympisch goud. Op de dag van de finale zijn paarden voor wat ze waren. Bij Studio Sport konden ze hoog of laag springen. Hij ging naar het hockey, nam plaats naast verslaggever Geerhard de Grooth en liet als sidekick zijn licht schijnen over de ontwikkelingen op het veld.”