Te weinig tribuneplekken voor pers

Er was afgelopen weekend veel te doen op sportgebied. De WK Allround schaatsen, de start van het wielerseizoen met de Omloop Het Nieuwsblad, de WK Baanwielrennen en natuurlijk het eredivisievoetbal mét de koorts richting de CL-wedstrijd Real Madrid-Ajax. Wellicht dat er daarom betrekkelijk weinig Nederlandse mediavertegenwoordigers present waren op het EK Indooratletiek in Glasgow.

Slechts twee landelijke dagbladen waren aanwezig, één regionale, de NOS met drie man, ikzelf voor Runner’s World en een drietal fotografen. Plus natuurlijk Esther van de Atletiekunie als persattaché. Met 15 atleten had ‘TeamNL’ een aardige vertegenwoordiging, waarbij niet iedereen aanwezig was vanwege andere prioriteiten. 

Bij aankomst in het accreditatiecentrum (de Sir Chris Hoy Vélodrome, pal naast de Emirates Arena waar de atletiekbaan lag) bleek dat er te weinig media-tribuneplekken waren. Voor vijf journalisten slechts drie inbegrepen die van Esther. Niets was daarover bekend vóór we daar aankwamen. Ik sprak met de verantwoordelijke mevrouw van het organisatiecomité. Zij gaf doodleuk aan ‘dat er al zoveel stoelen bezet werden door de media ten koste van de toeschouwers’ dat ze dit volstrekt te billijken vond.

Nu loop ik al sinds 2002 zo’n beetje alle internationale atletiektoernooien af, waaronder ruim tien jaar als perschef van de Atletiekunie, maar dit had ik nog nooit meegemaakt. European Athletics, de Europese atletiekbond, was kennelijk niet bekend met dit fenomeen, maar deed er ook niets aan. Het impliceerde dat journalisten in het Vélodrome konden gaan zitten voor één groot beeldscherm, mocht je geen plaats kunnen bemachtigen. Gelukkig waren mijn collega’s en Esther erg flexibel en kon ik gewoon mijn werk doen, maar toch, het jeukt.

Gelukkig viel er ook heel veel te genieten. De topprestaties van een aantal Nederlandse atleten (vijf medailles, één titel) natuurlijk voorop. Maar ook het vervoer van en naar het vliegveld, het stadion, het internet, de versnaperingen, de vriendelijke mensen en de ongekende flexibiliteit in de mixed zone waren een verademing. Dat mag ook wel eens gezegd worden, want dikwijls waren daar problemen mee. Al met al dus een mooi indoortoernooi beleefd. Nu kijk ik halsreikend uit naar (de airco in) Doha waar we over bijna zeven maanden neerstrijken om de Nederlandse atleten te gaan zien excelleren.  

ERIC ROESKE

Runner’s World, TopatletiekLive e.a.