IN DE SPO(®)TLIGHT

Carla Vos, al 25 jaar actief voor fotografen Amstel Gold Race

‘Soms voel ik me politieagent’

Een kwart eeuw lang al waakt Carla Vos (65) over de hesjes voor fotografen bij de Amstel Gold Race. Het behoort tot haar taken als assistent van perschef Evelien Meijer. Ze doet meer. Samen met haar man runt ze Fotopersburo Cor Vos en in de regio Rotterdam is ze een bekend gezicht als fotograaf.

door Henk Mees

 

Carla Vos (Foto: Cor Vos)

Altijd gefotografeerd, Carla?

In Parijs, op de laatste Tourdag in 1978, naast de aanhanger waarin Cor Vos zijn foto’s ontwikkelde. (Foto: Cor Vos)

,,Nee, heel lang deed ik eigenlijk alles behalve fotograferen. Ik heb altijd de foto-opdrachten verwerkt, vanaf 1975 al, de contacten met opdrachtgevers onderhouden. Dat doe ik nog steeds. Ik ging wel eens mee naar de trainingskampen, waarmee lang geleden in Zuid-Frankrijk het wielerseizoen begon. Daar mocht ik af en toe een foto maken. Het lukte me om mooie beelden van de finish te maken. Zo bleek dat ik wel een beetje talent had… “

Wanneer ben je meer werk gaan maken van het fotograferen?

,,In de zomer van 2005 of 2006 was er in Rotterdam een evenement met artiesten,  waar ik wel naar toe wilde. ‘Dan maak je daar toch wat foto’s’, zei Cor. Ik kreeg een camera in mijn handen gedrukt en sindsdien ben ik vaker op pad gegaan.”

Carla Vos met Gerben Karstens, tijdens een Tour de France in de jaren zeventig. (Foto: Cor Vos)

Wat maak je zoal?

,,Ik ben al heel lang tweede clubfotograaf bij Sparta. Dat houdt in alle thuiswedstrijden en aan het begin van het seizoen portretten van alle teams, vanaf de 8-jarigen tot en met het eerste elftal. Acht jaar lang ben ik ook naar alle uitwedstrijden gegaan.  Verder doe ik veel andere sporten, hockey en tennis onder meer. Ook bij Feyenoord en Excelsior heb ik veel gefotografeerd. Dat zit er niet meer in nu ik de laatste jaren veel bezig ben als mantelzorger voor mijn familie.”

Carla Vos met de bloemen voor haar 25ste Amstel Gold Race (Foto: Eva Tholen)

Hoe kwam de Amstel Gold Race op jouw pad?

,,In 1996 werd de Amstel Gold Race op eerste paasdag gereden, een mooie gelegenheid om eens mee te gaan met Cor. Daar ben ik toen achter een balie neergezet om de hesjes te verdelen over de fotografen. Dat doe ik nog steeds.”

Wat houdt het dan in dat je assistent-perschef bent?

,,Als je terugkijkt is er veel veranderd. Ik heb er voor gezorgd dat er lunchpakketten kwamen in de perszaal. Op een gegeven moment dacht de cateraar dat journalisten en fotografen wel naar hem zouden komen voor koffie en een broodje. Die heb ik aan zijn verstand moeten brengen dat die mensen met een deadline te maken hebben en daar geen tijd voor hadden. Toen ben ik met schalen rondgegaan.”

En verder?

,,Bij de finish moet ik er voor zorgen dat iedereen niet over de lijn heen gaat. Dan voel ik me wel eens politieagent. Aan de ene kant heb je de fotografen met gele hesjes, die zijn voor de persbureaus en de grote kranten. Aan de andere kant heb je de rode hesjes voor de overige media. Ik moet er op toezien dat ze hun hesjes inleveren, anders krijgen ze hun perskaart niet terug die ze mij als een soort waarborg hebben gegeven.”

Dat zal toch wel eens fout gaan?

,,Dit jaar hadden we een fotograaf die alleen een accreditatie had om de vrouwenkoers van de Amstel Gold Race op de motor te volgen. Die zag ik naderhand op het parkoers van de mannen terwijl hij daar niet meer had mogen zijn. Die heb ik wel even de waarheid verteld. Ik ben wel goed maar niet gek.”

Met hoeveel perschefs heb je al samengewerkt bij de Amstel Gold Race?

,,Voor Evelien Meijer was dit de derde editie. Ik heb twee jaar met Peter Bonthuis gewerkt, 17 jaar met Bennie Ceulen en daarna drie jaar met Vincent van der Stouwen. Toevallig was het dit jaar voor Leo van Vliet ook de 25ste Amstel Gold Race als koersdirecteur.”

Hoe ziet zo’n weekend Limburg er voor jou uit?

,,Op een dag voor de wedstrijd kom ik naar Limburg om alles voor te bereiden. Dan komen de meeste fotografen hun hesje al ophalen. Dit jaar kwam er op zondag niemand meer bij. Meest opvallend was dat er helemaal geen fotografen uit landen als Amerika en Japan waren. Die contacten mis je dan wel.”

Hoelang wil je nog doorgaan hiermee?

,,Ik hoop nog lang. Ik ben nu 65. Over anderhalf jaar gaat mijn AOW in. Dan hoef je toch nog niet te stoppen met werken. Ik ben een mensenmens, ik vind het heerlijk om met mensen te werken.”