‘Ik begreep pas later dat het om een elektrische schok ging’

Fotograaf Peter van der Klooster was erbij toen voetballer Oege-Sietse van Lingen anderhalve week geleden in Thailand bijna door elektrocutie ter dood kwam door een onder stroom staande microfoon. Zijn foto van Van Lingen op een brancard werd overal gepubliceerd, onder meer tijdens een uitzending van Studio Voetbal.

Allereerst: hoe komt de zoon van de vermaarde fotograaf Piet van der Klooster in Thailand terecht?

Van der Klooster: “Door mijn werk, ik ben in Azië commercieel verantwoordelijk voor een Nederlands bedrijf dat interne transportoplossingen maakt. Omdat ik uit een journalistiek nest kom, heb ik altijd een passie gehad voor media en sport. Toen ik in de gelegenheid kwam om wat minder te gaan werken ben ik (weer) gaan fotograferen. Inmiddels werk ik weer fulltime en staat sportfotografie op een wat lager pitje.”

Oege-Sietse van Lingen op de brancard nadat hij getroffen was door een elektrische schok van een ondeugdelijke telefoon. (Foto Peter van der Klooster)

Waarom was je aanwezig bij de wedstrijd van Van Lingen in Suphanburi FC, op een lager Thais niveau nog wel?

“Wim Fokkema, oud-trainer en voormalig correspondent van Het Dagblad van het Noorden, was gevraagd om een verhaal te schrijven over Oege-Sietse van Lingen en hij vroeg mij of ik de beelden kon maken. Van Lingen maakte een stormachtig debuut in de Thaise League 2 door in zijn eerste maand (januari) veel doelpunten te maken en direct speler van de maand werd. Ze speelden een uitwedstrijd tegen Pattaya United en ik woon niet ver van het stadion. Ook in deze wedstrijd maakte Van Lingen indruk met een goal en een assist. Het hadden ook 2 goals kunnen zijn, maar een strafschop werd na veel discussie door de Braziliaan Yuri Martins genomen. Daar was van Lingen zichtbaar niet blij mee.”

Had je meteen in de gaten wat er aan de hand was met Van Lingen?

“In eerste instantie niet. Ik was bij het uitvak en zou daar een foto van hem nemen met de supporters en de Friese vlag die de ouders van Van Lingen na een bezoek aan de supporters hebben gegeven. Omdat hij ‘man of the match’ was, moest hij dringend naar de andere kant van het veld voor een televisie-interview. Ik stond nog bij het vak toen Wim Fokkema mij belde dat er iets aan de hand was. Met een sprint was ik snel ter plaatse en had de indruk dat er gereanimeerd werd. Ik heb een paar beelden gemaakt en zag toen dat het iets beter met hem ging. Toen heb ik wat mensen geattendeerd op het feit dat de vrouw van Van Lingen nog alleen in het uitvak stond en is zij snel opgehaald. Ik ben bij hem gebleven tot hij uiteindelijk in de ambulance lag. Daar werd de schok nog duidelijker omdat hij op dat moment zich vol van de emotie onder een handdoek verstopte. Ik begreep later pas dat het om een elektrische schok ging.”

Is dit het bizarste geval dat je ooit hebt meegemaakt in de sportfotografie?

Spits Oege-Sietse van Lingen viert zijn doelpunt in het duel Suphanburi FC-Pattaya FC, dat bijna noodlottig voor hem afliep. (Foto Peter van der Klooster)

“Dit geval komt zeker in de top 3. Het is natuurlijk al gek dat de wedstrijd ongeveer 1,5 uur later begon dan gepland omdat een deel van de lichtmasten niet werkte en de wedstrijd op het punt stond om helemaal niet door te gaan. Ik denk dat er daar uiteindelijk ook iets is misgegaan.”

Wat is het verschil in de manier van werken tussen sportfotografen in Thailand en Nederland?

“Er zijn in ieder geval een stuk minder fotografen aan het werk op dit niveau en je ziet ook niet heel veel grote en lichtsterke lenzen. Ze zijn heel vriendelijk en geven elkaar de ruimte. Bij deze wedstrijden zijn het ook vooral clubfotografen die content maken voor socialemediakanalen van de clubs. Verder werken ze snel en gebruiken de telefoon om de beelden vanaf de camera snel online te krijgen. Als het om de kwaliteit van de beelden gaat is het wat minder kritisch, je ziet al snel producties van ongeveer 300 beelden online komen.”

Je bent in Nederland gestopt met sportfotografie omdat er nauwelijks meer geld mee te verdienen valt. Zien we je ooit nog terug langs de Nederlandse velden?

“Ik ben begonnen en had waarschijnlijk een te romantisch beeld van het vak. De realiteit is heel anders. Ik wil graag mooi (actie)materiaal maken, maar daar is maar een hele kleine markt voor. In Nederland werk ik vanuit Zierikzee en dan is (bijna) alles ver weg. De fotografen van de regionale pers doen 3 wedstrijden die op hetzelfde tijdstip beginnen en dan zijn ze maximaal 20 minuten per wedstrijd aanwezig. De (betaalde) regionale omroepmedewerkers lopen bij clubfotografen te leuren om gratis beelden. Van Orange Pictures krijgt de fotograaf 1,50 Euro per verkochte foto. Probleem is niet zo dat er nauwelijks wat te verdienen valt, maar dat er geld bij moet. In Azië heb ik voor Getty gefotografeerd, maar omdat ik weer fulltime aan de slag ben in mijn ’normale’ werk heb ik nu minder tijd. Dat mijn beeld van Van Lingen opduikt in Studio Voetbal is ook eerder frustrerend dan dat ik er trots op kan zijn. Het beeld is aanvankelijk gebruikt zonder mijn toestemming, zonder bronvermelding en dus ook zonder vergoeding, maar dat is inmiddels netjes opgelost.. Ik ben van mening dat er op redacties zorgvuldiger en respectvoller moet worden omgegaan met copyrights van collega's. Het is een kleine moeite om de metadata van een beeld te bekijken om een licentie voor het gebruik te krijgen.”