Vragen? Geen vragen

Zomaar in dit redactionele schot voor de boeg een voorbeeld uit de dagelijkse praktijk van de sportjournalistiek. De voorliggende vraag: heeft het plenaire deel van de persconferentie, liever gezegd het vragenkwartiertje bij die exercitie, nog zin?

Vrijdag bezocht ik als verslaggever een van de laatste inleidende persconferenties voor het schaatsseizoen. Clafis ontving de ijspers in restaurant Het Ambacht te Heerenveen en als zo vaak nam coach Jillert Anema de microfoon. Hij gooide er weer eens wat oneliners in (‘wereldbekerwedstrijden zijn onzin’). Een andere beschuldiging aan het adres van de schaatsbond KNSB luidde: ‘In onze sport zijn te veel disfunctionerende mensen.’

Waarna hij zijn betoog sloot. Zonder een naam te noemen. Sponsor Bert Jonker, de moderator van deze persconferentie, en zijn pr-mevrouw Gaby van der Heide vroegen aan de zaal of er nog vragen waren. Dan zou Jillert, de voornaam is genoeg in de wereld van de Nederlandse sport, nog even de microfoon ter hand nemen. Het bleef ijselijk stil.

Ik kwam zo van mijn vakantieadres naar het Friese onderonsje, om even de collega’s de hand te schudden. Ik kon het niet laten dan toch maar de arm op te steken en te vragen welke mensen er bij de bond dan zo disfunctioneel waren. Of Jillert zijn algemene beschuldiging even wilde preciseren?

Dat deed de coach van olympisch kampioen Jorrit Bergsma zonder mankeren. Arie Koops, technisch directeur van de KNSB, kreeg onder uit de zak. Iedereen blij. Aangescherpte quote die de volgende dag De Telegraaf haalde.

Maar bij mij kwam toch weer eens het gevoel naar boven: wat moeten we met die plenaire gedeeltes in de persconferenties in de Nederlandse sport? Velen stellen nooit een vraag. Ongetwijfeld met een reden. Iedereen wil een op een. Tv-camera’s draaien mee en leggen het mogelijk aardige antwoord vast. Jouw unieke kennis wil je niet weggeven.

Het lullige bij zulke schaatsbijeenkomsten is dat er een hoop andersoortig volk aanschuift: sponsor, vrienden, liefhebbers, officials. Die stilte als aan de zaal gevraagd wordt of er nog vragen zijn, hij zal als een brevet van onvermogen worden getaxeerd door die buitenpoorters. Zij denken: kan er nou niemand een behoorlijke vraag bedenken op zo’n ochtend dat een schaatsteam de deur voor hen open zet?

Zo is het ook wel een beetje. De mannen en vrouwen van de media zouden iets meer in actie mogen komen op zulke momenten. Zullen we zeggen dat adel verplicht.

John Volkers, vicevoorzitter.