SCHOT VOOR DE BOEG

DE GROTE VERLIEZER

Hebben we hem met z’n allen te groot gemaakt? Wilden we te graag een driestrijd zien met de twee absolute grootheden van deze tijd? Of wilde hij dat zélf te graag?

Daan Smink, bestuurslid NSP

Toen de klok maandagavond twaalf uur sloeg, was Neymar de grote verliezer van Transfer Deadline Day. Van de gehele transferzomer. En dat paste cynisch genoeg precies goed in het beeld dat inmiddels van de Braziliaan ontstaan is.

Van supertalent tot zielepiet. Van dribbelkoning tot verwend kind. Ergens onderweg is het hopeloos misgegaan met Neymar, wiens strapatsen buiten het veld inmiddels meer aandacht trekken dan zijn geweldige voetbaltalent.

Wie op de laatste dag van de transferwindow de (social) media een beetje volgde, zag de ene na de andere grap over de aanvaller van Paris Saint-Germain voorbijkomen. Hoongelach viel hem ten deel. Heel vreemd was dat niet.

Neymar had twee jaar geleden het lef om FC Barcelona te verlaten voor Paris Saint-Germain. Als duurste speler ooit. Een ordinaire keuze voor nóg meer geld, zo leek het. Maar Neymar legde uit dat hij tot dezelfde hoogte als Messi wilde reiken en daarvoor moest hij bij een ander team spelen dan de Argentijn. Een gedurfde uitspraak, want zo tilde hij eigenhandig de verwachtingen nog een paar verdiepingen hoger dan ze al lagen.

Het kon haast niet anders dan misgaan. En dat ging het ook. Hoewel de dribbelaar veelvuldig scoorde (hij liep bijna 1 op 1), twee landstitels won en speler van het jaar werd in Frankrijk, schitterde hij te weinig op het belangrijkste podium: dat van de Champions League. Hij kwam met PSG bij zijn twee pogingen niet verder dan de achtste finales in het toernooi waar Ronaldo en Messi al meer dan tien jaar lang strijden om de eretitel van beste speler ter wereld.

Was hij een aantal jaar geleden nog de favoriet om de hegemonie van De Grote Twee een keer te doorbreken, inmiddels is hij op dat front voorbijgestreefd door eerst Mohamed Salah en vervolgens Virgil van Dijk. Een verdediger nota bene.

Ondertussen gingen randzaken meer en meer overheersen. Een ongekende uithaal naar de arbitrage, een handgemeen met een fan (beide gevallen leidden tot een flinke schorsing) en zelfs een beschuldiging van verkrachting aan zijn adres kwamen voorbij.

En toen hij van die laatste zaak werd vrijgesproken, koos Neymar er niet voor om zijn voeten te laten spreken, maar ging hij deze zomer min of meer in staking om een transfer af te dwingen – al gedoogde PSG die situatie omdat de club blijkbaar zelf ook wel af wilde van de speler die twee jaar geleden nog voor 220 miljoen euro werd aangetrokken maar inmiddels verworden was tot een enfant terrible. Wilde hij naar Real Madrid? Terug naar Barcelona? Moesten die clubs dat wel willen?

Neymar is nog altijd pas 27 en zijn talent niet ineens verdwenen. Maar zelfs de speler die ook in volle stadions een speelsheid met zich mee bracht alsof hij zich nog op een pleintje in zijn geboortestad Mogi das Cruzes waande, had zich blijkbaar gek laten maken. Door zijn zaakwaarnemers wellicht, die nóg meer geld roken. Door de media misschien, die, zeker in zijn thuisland Brazilië al vanaf zijn tienerjaren hardop droomden dat hij de nieuwe Pelé was. Door de fans mogelijk, die hem niet alleen in stadions, maar ook via social media bereiken met hun aanbidding die net zo makkelijk kan omslaan in haat.

En dat is wat er de afgelopen weken gebeurde. Het Parc des Princes, de thuishaven van PSG, hing vol met anti-Neymar-spandoeken. De muitende Neymar had ze gekrenkt. Ik ben straks toch weg, moet hij hebben gedacht. Maar die transfer kwam er niet. Barcelona durfde het uiteindelijk niet aan – al lijkt het vooral, niet verrassend, een geldkwestie te zijn geweest.

En nu zit Neymar dus ‘gevangen’ bij PSG. Waar niemand hem meer pruimt. Ondanks zijn megasalaris is hij niet te benijden. Zijn enige geluk is dat hij actief is in de meest opportunistische wereld die er zo ongeveer bestaat, dus het is echt niet uitgesloten dat hij op een dag weer omarmd wordt.

Neymar doet er vooral verstandig aan voorlopig zijn mond te houden, want alles wat hij zegt zal verkeerd opgevat worden. Er zijn in dat licht maar drie manieren om iets van zijn (geloof)waardigheid terug te krijgen: voetballen, voetballen en voetballen.

 

DAAN SMINK 
Bestuur NSP