Marijn de Vries, sportcolumniste in Trouw

Marijn de Vries, sportcolumniste in Trouw, heeft een pauze van vier maanden ingelast. Over drie weken hoopt ze moeder te worden van een tweede dochter. Een mooi moment voor reflectie, bedacht Marijn de Vries. ,,Steeds vaker voel ik de noodzaak fel te zijn”, schrijft ze, toegespitst op man/vrouw-kwesties in de sport, de sportjournalistiek en de samenleving.

 Zes jaar geleden, toen ze haar eerste columns voor Trouw schreef, had Marijn de Vries vooral haar moeder voor ogen. ,,Mijn moeder is een echte Trouw-lezeres. Mijn moeder was nooit zo'n sportliefhebber, dus als mijn teksten haar pakten, als ik haar kon laten zien waarom sport zo mooi is, dan was mijn verhaal geslaagd. Tegenwoordig schrijf ik niet meer alleen voor mijn moeder, realiseerde ik me deze week. Ik vind het leuk de mens achter de sport te laten zien, aan te zetten tot nadenken. De sport te bezingen, omdat het zo prachtig symbool staat voor het leven zelf. Maar steeds vaker voel ik de noodzaak fel te zijn”, schrijft Marijn de Vries in haar column.

 In haar columns ijvert ze doorlopend voor gelijkwaardigheid. ,,Ik heb systeemkritiek op de sport, op de sportjournalistiek, op hoe we met sport omgaan als samenleving - als het aankomt op man/vrouw-kwesties. Als je leuk meedoet met de mannen, is er als vrouwelijke sportjournalist weinig aan de hand. Maar als je systeemkritiek hebt, ben je binnen dat systeem niet meer overal welkom. 
 
Vanuit die gedachte zijn haar columns niet alleen meer voor haar moeder, ook voor haar twee dochters bedoeld, betoogt Marijn de Vries. ,,Wat zou ik toch graag willen dat het als zij volwassen zijn niet alleen doodnormaal is dat een vrouwenteam door een man gecoacht wordt, maar ook andersom. Dat het niet meer als volstrekt logisch wordt gezien dat mannen meer verdienen in de sport dan vrouwen. En dat meisjes met ambitie ook écht sportcommentator of analist kunnen worden, en er niet af en toe bijgehaald worden bij grote toernooien, want dat is symboolpolitiek. Wat zou het mooi zijn als sportbesturen, sportredacties en de staf van een team of atleet voor een groter deel uit vrouwen zouden bestaan.” Tot slot: ,,Wat het is met gelijkwaardigheid: mannen hoeven niet weg. Nee, er komen vrouwen bij. Niet omdat vrouwen het beter kunnen, maar omdat we het sámen beter kunnen. En daar worden we uiteindelijk allemaal beter van.”