Nieuws

Veel meer dan topsport

Rouwen is topsport. Het waren de woorden die ik na het overlijden van mijn vader in 2017 wel eens te horen kreeg. Toen ik afgelopen weekend naar de WK Allround-schaatsen zat te kijken borrelde plotseling een vraag bij me op. Als rouwen topsport is, wat doet Ireen Wüst dan wel niet?

Ireen Wüst rouwt om haar hartsvriendin Paulien van Deutekom, zag diepe dalen, maar kwam ook (steeds) weer boven. Met grootse overwinningen, zoals die van afgelopen weekend in Hamar. Ze doet in mijn ogen veel meer dan topsport. En daar heb ik diep respect voor.

Soms lijkt het vanzelfsprekend dat Wüst wint op het ijs. Haar overwinningen lijken af en toe gemakkelijk. Op de ijsbaan doet ze wat ze het liefst doet: keihard schaatsen en winnen.

Maar na afgelopen zomer, eentje vol lichamelijke klachten, migraine-aanvallen en stress die er uitkwam, moest Wüst nog maar eens zien waar ze dit seizoen zou staan.

Het was het verdriet om Paulien dat zich afgelopen zomer volop uitte. Na het overlijden van haar vriendin was ze doorgegaan, bleef ze titels winnen. Voor Paulien. Maar toen plotseling de ‘rust’ kwam, trapte het lichaam op de rem.

Terwijl de wereld om haar heen doorging, stond Wüst zelf even stil.

Dat is misschien wel één van de zogenaamde topsportkanten van het rouwproces. Opeens komt het verdriet keihard aan. Er tegen vechten helpt niet. Je eraan overgeven, dat is de enige optie. Het lijkt op een blessure: eentje waarbij je gewoon echt he-le-maal niets kunt.

Zelf heb ik vroeger altijd geturnd en inmiddels doe ik vrij fanatiek aan CrossFit. Qua sportniveau kan ik me op geen enkele manier vergelijken met Wüst, maar die keiharde klap die het rouwproces soms brengt, herken ik des te meer.

Na het overlijden van mijn vader ging ik door, door, door. Tot ik tijdens een simpele training de meest lichte gewichten niet meer van de grond kreeg. Gewichten die ik normaal gesproken zo, hopsa optilde. Ik voelde me ziek, kreeg steeds vaker last van migraine en kreeg allerlei pijntjes.  

Boem, daar was-ie dan. Het rouwspook. Eentje dat je niet ziet aankomen en dat je al helemaal niet zomaar weg krijgt. Rustig aan doen, dat blijkt de enige ‘remedie’.

Om vervolgens keihard terug te komen met de dingen waar je goed in bent. Knallen op je werk of in de sportschool. Of zoals Wüst dat deed: met opnieuw gouden plakken op het ijs. Waaronder dus die wereldtitel allround van afgelopen weekend.

Als rouwen al topsport is, dan is Wüst misschien wel een meervoudige topsporter.

Eentje die bovendien ook nog eens open en eerlijk met de journalisten praat over de afgelopen periode. Eentje die – zelfs als ze de tranen niet meer kan bedwingen – blijft praten over ‘haar’ Paulien en blijft vechten voor het hoogst haalbare. ,,Soms lijkt het allemaal best makkelijk, maar het gemis is er nog elke dag. En soms zijn er van die momenten dat het je toch weer even overvalt”, zei ze zondag in Hamar.

Het zijn de krachtige woorden van een topsporter die, ook na de meest zware periode uit haar leven, ‘gewoon’ weer opkrabbelt. En ja, daar heb ik diep respect voor.

 

LISA DEEN