Annemarie Postma, sportjournaliste

Annemarie Postma

‘Waar blijven de vrouwelijke clubwatchers?’

Het begon met een foto op Twitter, waarop zeven mannelijke, schrijvende journalisten Daley Blind omringen in de Mixed Zone. ‘Iets met diversiteit’, reageerde Annemarie Postma subtiel, maar veelzeggend. Postma, die als sportjournaliste vooral over vrouwenvoetbal schrijft, maakte veel los daarmee. Een stortvloed aan reacties volgde, in verschillende toonaarden.

Wat was je bedoeling met die tweet, Annemarie?

De ‘gewraakte’ foto waarop Annemarie Postma reageerde.

,,Het ging mij er puur om aan te geven dat tussen al die mannen toch ook wel een vrouw had kunnen staan. De schrijvende voetbaljournalistiek is vooral een mannenzaak, met name bij de landelijke media. Waar blijven de vrouwen? Ik zie daar geen enkele vrouwelijke clubwatcher. Dat grote verschil wilde ik bij die foto onder de aandacht brengen.”

Heb je een verklaring voor die afwezigheid van vrouwen?

,,Ik kreeg reacties van mensen uit het vak, die aangaven dat zich weinig vrouwelijke stagiaires melden en dat er weinig vrouwen reageren op vacatures voor sport. Dat aantal vacatures is sowieso al gering, dus dat kan één reden zijn. Maar dat kan toch niet verklaren dat er bij voetbaltijdschriften en landelijke dagbladen geen enkele vrouwelijke clubwatcher werkt. Er schrijven vrouwen over voetbal bij regionale kranten, dan kun je als redactie ook zeggen: laten we eens kijken of zij bij ons aan de slag zou kunnen. Want het ging niet eens om mij, ik vind dat elke vrouw het verdient om die kans te krijgen. De negatieve reacties onder mijn tweet, veelal van mannen, bevestigden alleen maar hoe ‘ruimdenkend’ we zijn als het om de voetbalcultuur gaat.”

Maar Voetbal International volgt wel het Nederlands vrouwenelftal.

,,Ja, en Iwan van Duren doet dat goed. Ik vind het ook leuk dat diverse mannelijke journalisten het vrouwenvoetbal serieus volgen, dat je daar niet met alleen vrouwen zit. Alsof alleen vrouwen over vrouwenvoetbal kunnen schrijven. Dus daar vind ik diversiteit net zo goed belangrijk’

Ook op tv of radio hoor je geen vrouwen verslag doen van wedstrijden, niet bij de vrouwen, niet bij de mannen.

,,Nee, zo ver zijn we kennelijk nog niet. Gelukkig zijn er vrouwen als Hélène, Rivkah, Fresia en Aletha die het goed doen in de presentatie en Leonne Stentler die op vrijdagavond mag aanschuiven bij de NOS. Maar dit jaar heb ik nog geen enkele vrouw gezien bij Studio Voetbal, Veronica Inside of Rondo. Vrouwen worden gewoon niet consequent of consistent ingezet als verslaggever of in de praatprogramma’s.”

Wat heb je zelf ervaren?

Annemarie Postma interviewt Shanice van der Sanden, samen met Marco Timmer (Voetbal International) en Lars van Soest (De Telegraaf).

,,Ik ben in 2009 bij Het Parool begonnen in de verslaggeving van het amateurvoetbal. Ik schreef toen nog weinig over vrouwenvoetbal omdat ik als vrouw niet meteen met vrouwenvoetbal geassocieerd wilde worden. Dat was me te gemakkelijk. Daarna ben ik gaan freelancen voor onder andere Voetbal International en Hard Gras. Ik ben wel eens afgewezen in een sollicitatieronde bij een landelijke krant. Een man kreeg de voorkeur, Dat gebeurde op basis van kwaliteit. Dat accepteer ik, daar heb ik respect voor. Ik vind ook dat kwaliteit leidend moet zijn bij de keuze voor man of vrouw. Maar ik heb ook meegemaakt dat ik gewoon werd overgeslagen als een man verhinderd was om zijn vaste club te volgen. Dan ging die verslaggever alsof het vanzelfsprekend was alleen de mannen in de groep af met de vraag wie het van hem kon overnemen. Toen Ajax in 2012 met een vrouwenelftal begon heb ik er toch maar voor gekozen dat te gaan volgen, anders zou niemand het doen, en ik zag wel potentie in het vrouwenvoetbal.

En nu ben je specialiste vrouwenvoetbal, met onder meer twee boeken op je naam.

,,Ik ben ook enorm blij met wat ik doe. Meestal bied ik zelf stukken aan, maar als ik een keer gevraagd word voor een verhaal, dan is dat altijd over vrouwenvoetbal. Dat is vleiend, maar soms denk ik ook: ik weet meer dan dat.”

HENK MEES