IN DE SPO(®)TLIGHT

Mathilde Dusol, fotografe sporters met beperking

Sporters met een beperking inspireren Mathilde Dusol (1967). Ze fotografeert vrijwel niet anders. Sinds Sydney 2000 was ze al bij tien edities van de Paralympics, in de zomer en in de winter. In oktober 2019 volgde de bekroning door de International Paralympic Committee (IPC) als ‘Winner Paralympic Media Award 2019’.

Mathilde Dusol (Foto: Gert Bonestroo)

Hoe ben je tot dit specialisme gekomen, Mathilde?

,,Ik fotografeer van jongs af aan, op school liep ik al met een cameraatje rond. Ik werkte in een fotozaak toen iemand mij in 1999 vroeg of ik de oversteek van Het Kanaal door een gehandicapte zwemmer wilde fotograferen. De vreugde daarbij, de sfeer, alles eromheen inspireerde mij zozeer dat ik besloot in 2000 op de Paralympics in Sydney te gaan fotograferen. Opdrachtgevers had ik niet. Het belangrijkste voor mij was dat ik me meteen  in die wereld thuis voelde.”

Kon je de foto’s wel kwijt?

,,Ja hoor, er waren wel wat kranten die foto’s afnamen. En het Sportmuseum in Lelystad organiseerde een expositie met mijn foto’s. Daar ontmoette ik Soenar Chamid die mijn kruiwagen werd. Dankzij hem ben ik gegroeid. Ik ging naar diverse kampioenschappen en wedstrijden toe. NOC*NSF zette mijn foto’s in voor een rondreizende expo langs diverse partijen in de sport,  vanaf de Paralympics in 2004 fotografeer ik regelmatig voor NOC*NSF.”

Wat houdt dat in?

,,Voor NOC*NSF is het belangrijk dat gehandicaptensport betekenis en aandacht krijgt. Ze betalen mijn hotel en mijn vlucht. NOC*NSF is mijn grootste opdrachtgever. Daarnaast werk ik voor enkele grote internationale sportbonden in de gehandicaptensport, bijvoorbeeld op de Masters en andere kampioenschappen van tennis en triatlon. Mijn foto’s komen ook in tijdschriften als Support Magazine en bladen die de revalidatie volgen. Op mijn website www.mathildedusol.nl kun je m’n foto’s zien.”

Wat maakt fotograferen van paralympische sporters zo leuk voor jou?

,,Hun humor, hun doorzettingsvermogen, hun mentale kracht, het denken in mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Dat zie je allemaal terug in hun sportbeleving. Ze sporten met strijd en emotie. Ik probeer deze sporters mooi en in volle kracht in beeld te brengen. Ze geven mij het gevoel dat je welkom bent als fotograaf. Ze zijn altijd blij wanneer ze je zien. Ze zien mij echt staan. De eerste keer verbaasde ik me nog over een boodschappenwagentje dat vol protheses lag. Dat was mijn eerste verwondering. Nu zie ik ze vooral als de sportende mens.”

Komen er veel fotografen op de Paralympics af?

,,Vaak zie je dezelfde fotografen. Elk land heeft wel fotografen die zich hierin specialiseren.  In Rio 2016 waren we met vijf Nederlandse fotografen. Maar twee jaar geleden was ik op de Winterspelen in  Pyeongchang de enige Nederlandse fotograaf naast de moeder van Chris Vos, een snowboarder. Zij fotografeerde daar ook.”

Is het fotograferen van gehandicapte sporters anders?

,,Ik denk het niet. Ik had altijd al een voorkeur voor bijzondere sporten, andere dan voetbal of zo. Triatlon bijvoorbeeld. Mij gaat het bij het maken van een foto méér over het pad naar de foto toe dan de foto zelf. Het gaat mij om het idee, de compositie. Je ziet op de Paralympics dat het steeds drukker en professioneler wordt, ook met fotografen. Daarmee nemen ook de beperkingen toe.  Er worden hekken geplaatst waar je achter moet blijven, allemaal zaken een foto kunnen ontsieren.”

Dat is niet te zien op jouw winnende foto ban Jeroen Kampschreur.

,,Die foto heb ik gemaakt op de Winterspelen in Pyeongchang. Jeroen Kampschreur is de eerste Nederlandse olympische kampioen in het skiën. Om die foto te kunnen maken moest ik over een hek klimmen wat eigenlijk niet mocht. Ik zit nu eenmaal niet graag op een plekje vanwaar een hoop fotografen allemaal hetzelfde plaatje maken. Ik wil geen hek of storende dingen op de achtergrond. Ik wilde per se naar de positie toe waar ik het best de foto kon maken die ik in gedachten had.”

De foto van Jeroen Kampscheur die door de IPC werd bekroond. (Foto: Mathilde Dusol)

HENK MEES