Gewoon volhouden!

Als sportverslaggeefster van de Drentse omroep typ ik soms namen als Örnsködsvik en Kauhajoki. Maar Kamensk-Oeralski is toch wel mijn favoriet. Het zijn de plekken waar ijsspeedway-coureur Jasper Iwema uit Hooghalen traint en z'n wedstrijden rijdt. Ver weg van alles en iedereen voert hij een strijd op leven en dood om de wereldtitel ijsspeedway. 

Karin Mulder

Het is één groot avontuur. Een jonge kerel met een witte bus met daarin een hoogslaper. Trainingslocaties zijn soms 4.500 kilometer van huis. Hij vliegt z'n motor nooit naar een wedstrijd, maar rijdt iedere kilometer zelf. Een tosti-ijzer biedt onderweg troost. Al vier jaar lang trekt hij zo langs de meest ongure plekken op de wereld. Temperaturen van -25 graden zijn geen uitzondering en dat terwijl hij een hekel aan kou heeft. 

Een nomadenbestaan, geen nagel om z'n kont te krabben maar over het algemeen de vrolijkheid zelve. Op de vraag of hij dit 'corona'-jaar weer op pad zou gaan, antwoordde hij resoluut. ,,Ja, natuurlijk. Ik heb een droom. Ik wil wereldkampioen worden. Die moet linksom of rechtsom gewoon gerealiseerd worden." En als hij dat zegt, is hij bloedserieus. 

Het zaadje voor die droom werd jaren geleden al gepland. Nog voor z'n wegracecarrière was Iwema vaste gast bij de WK-ronde in Assen. Acht jaar geleden zei hij het voor het eerst hardop voor de camera van TV Drenthe. ,,Ik wil wereldkampioen ijsspeedway worden." Koren op de molen van Assenaar Roelof Thijs die in 1984 vijfde werd in de eindstand om het wereldkampioenschap. De beste Nederlandse prestatie ooit in deze sport. 

Ooit, na een manche in Heerenveen, kon de coureur uit Hooghalen geen interview geven omdat hij bij een crash een stuur tegen z'n keel had gekregen en z'n slokdarm op slot zat. In Kazachstan moest hij de strijd staken nadat hij er in één weekend vier keer hard af was gegaan. Kneuzingen en schaafplekken over z'n hele lichaam met als toegift een hersenschudding. Maar Iwema geeft niet op. 

Ook niet als hij dagen moet wachten bij een grensovergang. De ene keer ontbreekt er een stempel, de andere keer een sticker en soms staat de pet van de Russische grenscontroleur gewoon niet goed. Afgelopen week was hij in acht uur de grens over. Een record. 

Hij knoopt de eindjes aan elkaar met de hulp van sponsors en de club van honderd. Ondernemers die hem best honderd euro gunnen in zijn eenzame strijd. Maar de coronatijd maakt het er niet makkelijker op. Toch zat hij anderhalve maand in Zweden om zich voor te bereiden op het seizoen. Hij huurde een goedkoop appartement boven de werkplaats van een van z'n concurrenten. 

Normaal gesproken bestaat de WK-cyclus uit minimaal vijf wedstrijdweekenden met Heerenveen als hoogtepunt. Dit seizoen bleven, vanwege corona, alleen de wedstrijden in het Russische Togliatti overeind. Dat was afgelopen weekend. Op dag één werd hij zestiende en laatste en op dag twee finishte hij als dertiende. Van de zeventien deelnemers kwamen er acht uit Rusland. Mannen met ijs in hun aderen die met blote hand rendieren slachten en veertig kilo zwaarder zijn dan onze Drent van nog geen vijftig kilo. Maar Iwema geeft niet op. 

Hij is een pitbull van het soort dat in Nederland al lang verboden is. Maar dat geeft niks. Muilkorven is hier geen optie, want hij zorgt voor fantastische sportverhalen. Dus ik zeg gewoon volhouden Iwema! 

KARIN MULDER