SCHOT VOOR DE BOEG

CLO

Als olympisch verslaggever heb ik er, onverwacht, een nieuwe taak bijgekregen. In Tokio ben ik deze zomer, áls de Spelen tenminste doorgaan, CLO. Dat staat voor Covid Liaison Officer. Ik moet er op toezien dat mijn twee Volkskrantcollega’s, verslaggever Rob Gollin en fotograaf Klaas Jan van der Weij, zich aan de strenge regels van het covid-protocol houden.

Nationaal olympisch comité NOC*NSF heeft er ter behartiging van de belangen van de enorme olympische ploeg twee mensen fulltime voor aangesteld: de medisch geschoolde ex-hockeykeepster Joyce Sombroek en de ervaren shorttrack-manager Wilf O’Reilly. Maar de redacties, die enigszins uitgekleed dan wel in vol ornaat naar Tokio reizen, zullen het op eigen kracht en initiatief moeten doen.

Er kan best wat lacherig over worden gedaan. Journalist vraagt de andere journalist bij het ontbijt of hij wel gezond is. De godganse dag wordt gemeten of je lichaamstemperatuur 37,5 plus dan wel min is. Maar de Japanners doen er, terecht met zo’n gigantische bubbel, uiterst serieus over.

De CLO moet vooraf getraind worden en zeer verantwoord zijn werk doen. Elke persorganisatie moet een kandidaat-CLO indienen die vervolgens wordt opgeleid. Ik had nog even de hoop dat onze Nederlandse Sport Pers (NSP) één vertegenwoordiger zou sturen, maar nee, zo meldde directeur Gerard den Elt. Het is aan ons zelf om dat varkentje te wassen.

De CLO moet het contact onderhouden met de verantwoordelijken voor Tokio 2020 (zoals de Spelen van 2021 nog steeds hardnekkig genoemd worden), met de Japanse GGD en met het IOC, het Internationaal Olympisch Comité. De CLO moet het hele toernooi in Japan zijn.

Hij (of zij) moet zijn ploeg voorbereiden op het invoeren van alle benodigde data voor aanvang van de Olympische Zomerspelen. Zo moet een activiteitenplan en een reeks van bestemmingen ingevuld worden, voor de eerste 14 dagen in Japan. Net als het aanmaken van de gezondheidsapp, de Health App, de waarschuwingsapp Cocoa en de infectiecontrole app (ICON).

Er is voor de CLO ook een lijst van contacten die vooraf gemaakt moet worden. Wie positief wordt getest, of zich niet goed voelt en zich laat testen, moet mede op zijn gezag onmiddellijk terug naar de hotelkamer dan wel naar de isolatieruimte die bij elke venue wordt ingericht.

Bij die en nog vele andere maatregelen is vrijblijvendheid geen optie. Er moet een geschreven belofte (‘written pledge’) komen dat elke verslaggever zich aan de voorschriften houden. Dat is toch min of meer een contract voor goed gedrag. Op grond daarvan kun je buiten de deur dan wel op het vliegtuig worden gezet.

Wees voorbereid, want organisatoren van internationale wedstrijden, met vermenging van vele ‘bloedgroepen’, kunnen streng zijn. Zo werd deze verslaggever bij de Europese titelstrijd turnen van april in Basel op de slotdag van de perstribune geplukt en na het afnemen van zijn perskaart uit de Sankt Jakobhalle gezet. Hij was als enige, van 700 geteste personen bij die EK, positief bevonden bij de PCR-test van zaterdag. De balkfinale van Sanne en Lieke Wevers plus de interviews na afloop konden door hem gelukkig nog digitaal teruggekeken worden, bij zijn verplichte verblijf op de hotelkamer.

Die mocht ik de volgende dag gelukkig verlaten, voor een ononderbroken terugreis naar Nederland waar de GGD-test ‘negatief’ bleek en de Zwitserse een ‘vals-positief’. Bij zo’n voorval ga je in Tokio mogelijk tot veertien dagen in isolatie.

Als troost voor goed gedrag door de sportpers is er de belofte van Tokio 2020 dat er per dag zelfs tien te bezoeken evenementen opgeschreven mogen worden. Maar over toelating tot de afgeslankte perstribune gaan de olympische bazen, niét deze CLO van de krant die voor zijn nieuwe taak nog een spoedcursus EHBO overweegt.

JOHN VOLKERS
Vicevoorzitter NSP