Hoop

Ik weet niet hoe het bij andere media is (al heb ik wel vermoedens), maar aan onze lezers merken we dat de EK-gekte behoorlijk op gang is gekomen. Later dan bij andere eindtoernooien weliswaar, maar wat wil je ook, gezien de curieuze aanloop naar dit EK.

Het belangrijkste is dát de mensen eindelijk weer ongeremd kunnen uitkijken naar een heerlijk eindtoernooi. Alsof het een zomer wordt als alle andere zomers. En dat is al bijzonder genoeg, want begin dit jaar hadden we hier niet op durven gokken.

Eind maart sloot ik zelfs nog een weddenschap met een collega die voorspelde dat het EK uiteindelijk op z’n best in één land zou plaatsvinden (als het überhaupt al zou doorgaan), maar zéker niet verspreid over heel Europa. Dat ik het tegendeel voorspelde, was meer gebaseerd op hoop dan op vertrouwen. (Al zal het gewonnen treetje speciaalbier er niet minder om smaken.)

Zozeer zijn de perspectieven dus veranderd. Straten kleuren inmiddels oranje. De EK-hype zien we bij NU.nl ook in de cijfertjes terug: het nieuwsbericht dat Jasper Cillessen boos was nadat De Boer hem toch buiten de EK-selectie liet, werd ruim een half miljoen (!) keer gelezen. En ik ken zelfs een zekere hoofdredacteur die zo door de oranjekoorts bevangen is dat hij een EK 88-shirt gekocht heeft met ‘Gullit’ achterop. Zijn naam zal ik hier maar niet noemen.

Daan Smink

Tja, ’88… De weemoed naar die tijd zal vast duren totdat we weer een eindtoernooi winnen. En dat zal nog wel even op zich laten wachten. Heeft iemand, waar dan ook ter wereld, al durven schrijven dat Oranje dit EK bij de topfavorieten hoort? Ik geloof het niet. Een ingewikkeld rekenmodel van een clubje universiteiten geeft Nederland 6,1 procent kans op de Europese titel. We moeten zeven landen voor ons dulden en dat viel me eerlijk gezegd nog mee.

Niet dat we er niks van kunnen, maar op hooguit vier posities een wereldtopper kunnen opstellen en voor de rest subtop of grauwe middelmaat; dat is doorgaans niet genoeg. En dan heeft de bondscoach ook de schwung nog niet echt gevonden, zacht uitgedrukt. Terwijl het toernooi nog moet beginnen, staat hij alweer onder flinke druk, die arme Frank de Boer. En dat is tegelijkertijd misschien wel het ultieme teken dat het leven weer bijna normaal wordt. Voetbal als belangrijkste bijzaak. 4-3-3 of 5-3-2 als voornaamste nationale discussie.

En ehm, om positief af te sluiten: stelden ‘wij van de media’ voorafgaand aan Oranjes laatste eindtoernooi, het WK van 2014, ook niet dat het helemaal niks zou worden? Om voor mezelf te spreken: ik zei destijds thuis, bij het vertrek naar Brazilië:  ,,Tot over maximaal twee weken.” Het werden er vijf.

Er is altijd hoop.

DAAN SMINK

Bestuurslid NSP