Nieuws

#TeamANP op de Spelen

Konnichiwa! (こんにちわ hallo!)

Het ANP doet met vier verslaggevers en drie fotografen verslag van de Olympische Spelen in Tokio. Dat vergt veel discipline en geduld. ,,Het zijn niet alleen de Corona Games, maar ook de Waiting Games“, rapporteert Jaco Kaijen, chef van TeamANP. 

ANP-verslaggever Peter van Leeuwen wordt voor ‘een stukje duiding’ geïnterviewd door een tv-verslaggever uit Israël.

door Jaco Kaijen  

The Games must go on. Het zijn legendarische woorden die een voormalig IOC-voorzitter sprak tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München, nadat terroristen elf Israëlische sporters hadden vermoord. En dus gaan ook de Spelen van Tokio 'gewoon' door, hoewel de wereld al 1,5 jaar in de ban van het coronavirus is. 

Tokyo 2020 werd Tokyo 2021, al blijven de Japanners gewoon het oorspronkelijke jaartal aanhouden. TeamNL kwam een tikkeltje traag op gang. Althans, in het coronaklassement stonden 'ze' al snel bovenaan. In het medailleklassement kwamen 'we' na een ietwat moeizame start vol communicatiefouten, wel/geen plankje (doorhalen wat niet van toepassing is, Mathieu), gemopper in de turnhal en botsingen met officials ook op stoom. Met dank aan Waanzinnige Woensdag, die historische sportdag met 8 medailles. 

Blik op de zwemwedstrijden vanaf de perstribune. (Foto’s: Jaco Kaijen)

TeamANP - dat met de fotografen Koen van Weel, Olaf Kraak en Robin van Lonkhuijsen en de verslaggevers Peter van Leeuwen, Hans Koenekoop, Tim Colijn en Jaco Kaijen naar Japan is gereisd - had wat minder opstartproblemen. We zijn eigenlijk al vanaf dag 1 volle bak aan het draaien. Het zijn lange dagen, die vaak al voor 7 uur 's ochtends beginnen en nooit voor middernacht voorbij zijn. Van de judohal tot het zwembad, van de roeibaan tot het wielerparcours ver buiten Tokio; we zijn er bij. En als we er niet bij zijn, dan worden de sportprestaties vakkundig op afstand gecoverd door onze gouden bureauredactie in Den Haag, die 24/7 bezet is. 

Deze Spelen zijn uitdagender en moeilijker dan ooit. Want natuurlijk staat alles in het teken van corona. Als je na een lange dag hard werken met de bus terugkomt bij het hotel, staat er regelmatig een Japanse vrijwilliger voor je neus die 'Ocha, Ocha, Ocha!' roept. En dus haal je dan maar weer je telefoon uit je broekzak, om te laten zien dat alle gezondheidsvragen in de veelbesproken Ocha-app keurig zijn ingevuld.  

In de Budokan.

Het inleveren van een buisje met speeksel voor een coronatest is ook een terugkerend ritueel geworden. Even snel van venue naar venue lopen, wat op vorige Spelen wel ging, zit er niet in. In Rio lukte het nog wel eens om vijf of zes sportevenementen op één dag te bezoeken, nu haal je er met een beetje geluk drie. Alles moet via de olympische bussen die steeds vertrekken vanaf een centrale plek, wat weer leidt tot lange reistijden.  

Het zijn daardoor niet alleen de Corona Games, maar ook de Waiting Games. Maar goed, de altijd vriendelijk lachende Japanse vrijwilligers (het zijn er duizenden) zorgen ervoor dat je je er eigenlijk niet boos om kan maken. 

We zijn onderdeel van een olympische 'bubbel' en ieder contact met de lokale bevolking moet vermeden worden. Een ontbijtje kunnen we in de lobby van het hotel ophalen (met mondkapje op), maar moeten we ieder op onze eigen kamer opeten (dan mag-ie zowaar af). Als we even naar de supermarkt willen, schrijft de bewaker bij de ingang van het hotel op op welk tijdstip we zijn vertrokken. Een kwartier later moeten we terug zijn, want anders kan je je accreditatie kwijtraken.  

Inmiddels lonkt echter een groen scherm in Ocha, na 14 dagen semi-quarantaine. Dat betekent weer vrij de straat op, gebruik kunnen maken van het reguliere ov én een biertje kunnen halen in een bar. Wel voor 20.00 uur, want daarna sluit de tap. 

Kortom: het zijn nou niet bepaald de leukste Spelen, maar journalistiek gezien wel razend interessant. Natuurlijk houden we ook ons eigen ANP-medailleklassement bij. Hans meldde zich na Waanzinnige Woensdag bovenaan. Het was wel doortikken voor 'm, met vier roeimedailles binnen 1,5 uur tijd. Robin stond lange tijd troosteloos onderaan met 0 medailles. Maar ja, onze Lonkie maakte weer die waanzinnige foto van Van der Poel. Als dat geen Gouden uhhh Zilveren Camera wordt... Olympisch debutant Tim moest in de Budokan vooral verhalen optikken van teleurgestelde judoka's, maar ook hij heeft inmiddels een paar medailles op het net staan. En onze eigen chef de mission Peter weet met al zijn ervaring precies waar hij moet zijn; die 'pakt' net zo makkelijk medailles als dat hij als onze CLO (Covid Liaison Officer) zogeheten activity plans in elkaar draait ;-) 

Leuk om nog te vermelden is de intercollegiale samenwerking. In het zwembad was tussen alle Amerikaanse, Australische en Britse verslaggevers aanvankelijk één (1!) plek gereserveerd in de krappe mixed zone voor Nederland. Want ja, afstand houden hè... Kortom: één kaart voor het hele Nederlandse zwemjournaille, bestaande uit verslaggevers van AD, de Volkskrant, De Telegraaf, Trouw, ANP en NU.nl.  

Dat probleem werd echter snel getackled. Onderling werd afgesproken dat de 'uitverkoren' mixed zone-bezoeker de tapes zou delen in een hiervoor opgezette groepsapp. Na een goed gesprek met perschef Annette mochten we al snel allemaal de mixed zone in sneaken om Kamminga, Heemskerk, Kromowidjojo en de anderen te spreken, maar het typeerde wel de onderlinge verhoudingen.   

 Op naar een mooie laatste week van de Spelen, mét groen Ocha-scherm! 

 Groeten van TeamANP 

さよなら