Gerrit-Jan van Heemst 1978-2022

‘Schrijven was de kapstok van zijn leven’

Op zaterdag 10 september volgde Gerrit-Jan van Heemst voor het AD de voetbalwedstrijd tussen Jodan Boys en De Dijk. Toen zijn verslag ’s maandags in de gedrukte krant verscheen was hij al overleden, op 44-jarige leeftijd. Tijdens een partijtje voetbal met vrienden op zondag werd Gerrit-Jan van Heemst onwel. Een hartinfarct bleek fataal.

Gerrit-Jan van Heemst schreef voor onder meer AD Groene Hart, Nederlands Dagblad, Feyenoord-supportersblad Hand in Hand en de periodieken Voetbal International, Staantribune en Hard Gras. Met De dag van Pim en Pierre over de UEFA Cup winst van Feyenoord in 2002 won hij de publieksprijs bij de verkiezing sportboek van het jaar.

Gerrit-Jan van Heemst met zijn lievelingshondje

,,Zijn werk bood Gerrit-Jan structuur in het dagelijks leven, dat voor hem met ups-and-downs verliep. Het schrijven was de kapstok van zijn dagelijks bestaan'', memoreerde zijn vader Jan van Heemst in het AD.

In de verhalen die hij voor het Nederlands Dagblad schreef, lag altijd de nadruk op de maatschappelijke betekenis van sport. Hij had een grote interesse in gelovige sporters en publiceerde in 2014 de interview- bundel God op de middenstip.

In het Nederlands Dagblad vertelde Van Heemst vier jaar geleden over zijn worsteling met depressies en psychoses, hoe die worsteling zijn geloof beïnvloedde en hoe moeilijk hij het vond om te geloven.  

In het AD schreef Hugo Borst een afscheidsbrief aan Gerrit-Jan van Heemst:

Lieve Gerrit-Jan

Begrijp dat je dood bent. Ik ben daar erg verdrietig over. Ik was, op afstand, op je gesteld. Ik vond je een ontzettend leuk, zachtaardig mens. Soms schreef je heel goede stukken. Blij dat die Hard Gras gehaald hebben. Ik zat van de week te wachten op je volgende verhaal. Maar je kwam wel vaker niet af. Dat gebeurde dan twee maanden later wel. Of vier maanden later. Je nam je tijd. Ik ben nieuwsgierig hoe je laatste stuk is geworden. Maar misschien is het niet af gekomen.

Half juni was je in mijn galerie, Weisbard. Met je hond. Man, wat was je blij met dat beest. Je kwam wat boeken halen voor het goede doel. Ik meen dat de opbrengst van een veiling ten goede kwam aan buitenlandse journalisten in de verdrukking, collega’s die het geld goed konden gebruiken. Ook zonder deze missie(s) zeg ik: je was een goede jongen. Ik zal je herdenken in de Hard Gras van november. Dat winter-WK gaat aan je neus voorbij, verdomme. Zul je net zien dat we wereldkampioen worden. Mocht dat gebeuren dan toost ik op je. Je mocht er zijn kerel. Je mocht er zijn.

Hartelijke groet,

Hugo Borst