Van de Witte Socrates tot Aubergenius; wat is het geheim van een goede bijnaam?

Enkele uren nadat O Rei in een ziekenhuis in Sâo Paulo zijn laatste adem uitblies, gaf De Kromme een eerste reactie op zijn overlijden. Even later zag ik op social media een illustratie hoe Pelé bij de hemelpoort werd opgewacht door Pluisje, De Zwarte Parel en El Salvador.

Ik ben dol op bijnamen van sporters. Deze tijd van het jaar kan ik mijn hart ophalen bij het WK darts. Ik heb genoten van Cool Hand Luke, Bully Boy, Snakebite en The Feather; de ironische bijnaam voor de corpulente dartsverslaggever van Viaplay Arjan van der Giessen. Maar met stip op één in de dartswereld staat voor mij Aubergenius, de geweldige naam voor Dirk van Duijvenbode die voorheen in een auberginekwekerij werkte.

Hoe verzin je een legendarische bijnaam die jaren na dato nog beklijft? Ik zou het niet weten. Persoonlijk houd ik van bijnamen met een vette knipoog die in al hun eenvoud geniaal zijn. In de golfwereld is Big Easy mijn favoriet; de naam voor de imposante Zuid-Afrikaanse golfer Ernie Els met zijn vloeiende swing. Ook Miss 59 voor de eerste golfster die een superscore van 59 slagen noteerde, Annika Sörenstam uit Zweden, klinkt lekker in het gehoor.

Andere persoonlijke favorieten zijn: Fraulein Forehand, Pi-Air, Thorpedo, De Gespierde Spijker, De Tovenaar van Tatabanya, Sneeuwvlokje, Herminator, De Haai van Messina, De Stier van de Bosporus en Witte Socrates.  

Met enige jaloezie kijk ik naar Britse voetbaljournalisten die de nicknames uit hun mouw weten te schudden. Van Hurricane, Spice Boy en The Non-Flying Dutchman tot Slabhead, Van the Man en The Fifth Beatle. Heeft Cody Gakpo eigenlijk al een bijnaam? Even denken… Incredible Cody, Convincing Cody, Crazy Cody, Gakpoetic. Nee, veel te gekunsteld allemaal. Ik laat het graag over aan de taalvirtuozen.   

Natasja Weber