Stilte op Nederlands front

Over een dik jaar is het zo ver en zal een discussie die nu nog grotendeels aan ons land voorbij gaat actueel zijn. Wat doen we met de deelname van de nu oorlogvoerende Russen en samenspannende Belarussen aan de Olympische Zomerspelen van Parijs?

Uitsluiting, weigering om te duelleren, neutrale deelname, zonder vlag en zonder volkslied, met duidelijke afstand van leger en slagveld? Terugtrekking van het eigen team, zoals voor Melbourne 1956 na de Russische inval in Hongarije, zal geen optie zijn.

John Volkers

In Nederland is het vooralsnog stil. In Duitsland is het meer dan rumoerig. De aanbevelingen van de Duitse voorzitter van het IOC (Internationaal Olympisch Comité), Thomas Bach, om de Russen zo zoetjesaan weer binnen te laten, onder het mom van de olympische geest, stuit in de kritische pers op enorm veel weerstand. Jens Weinreich, de allerscherpste sportschrijver van de Bondsrepubliek, gaat met zijn Sport & Politics stevig tekeer tegen Bach en diens vazallen.

In Der Spiegel was dit weekeinde te lezen dat de minister van Sport van Duitsland, Frau Nancy Faeser, zich enorm afzet tegen de toelating van Russen. Het was ontoelaatbaar, onwenselijk en ondoenlijk hen weer toe te laten en de oorlogshitser Poetin in Parijs een podium voor propaganda te geven. ‘Het is een catastrofaal signaal van het IOC’, zo liet Faeser weten. Zij zal, in haar rol als minister van Binnenlandse Zaken, visa weigeren aan Russen die in haar land aan een internationale competitie wensen deel te nemen. Een boycot, dat is het juiste woord.

Wereldbonden als die in de atletiek en paardensport willen de huidige uitsluiting van Rusland en Belarus volhouden, zolang er geen vrede is. Maar de organisaties in het schermen, taekwondo, turnen en worstelen zeggen Bach en zijn olympische wens te gaan volgen.

Nederland sprak zich in februari, met nog eens 34 andere landen, uit tegen het loslaten van de uitsluiting van de Russen. Minister Conny Helder ondertekende de verklaring. Sportkoepel NOC*NSF zei later iets te voelen voor het toelaten van Russen onder neutrale vlag, zoals dat in Pyeongchang 2018, Tokyo 2020 en Beijing 2022 geschiedde. Dat aantreden onder de naam OAR (Olympic Athletes of Russia) of ROC (Russian Olympic Committee) was allemaal het gevolg van de grootscheepse dopingfraude uit 2014, waaruit bleek dat fairplay maar een voetnoot bleek in de Russische opvatting van sportcompetitie.

Neutraal is, zo bleek mij op de slotdag van de Olympische Winterspelen van 2018 in het ijsstadion van Gangneung, niet erg neutraal. Nadat de Russische ijshockeyers in de verlenging van de finale Duitsland hadden verslagen en bij de huldiging de olympische hymne klonk, werd die overstemd door een luidkeels gezongen Russisch volkslied. De Russen bleken zo ongeveer alle kaarten voor de finale te hebben opgekocht. Het stadion zag rood, vrij naar de rode machine uit de Sovjet-tijd. Velen hadden zo hun gedachten bij deze vorm van neutraliteit.

Er gaat de komende maanden tot Parijs 2024 nog veel geschreven worden over de houding van het IOC met betrekking tot Rusland. Eventuele deelnemers uit dit grote sportland mogen niets met het leger dan wel oorlogshandelingen te maken hebben. Waarop de sportminister van het belaagde en beklaagde Oekraïne meldde dat 45 van de 71 ROC-medailles van de Zomerspelen van Tokyo waren gewonnen door sportmensen met een band met CSKA, de grote legerclub.

Als wij van de Nederlandse sportjournalistiek goed op de hoogte willen zijn van alle bewegingen van dat machtige IOC, dan missen we tegenwoordig toegang tot het olympisch bestuur. Niet eens zo lang geleden konden we via Anton Geesink, Els van Breda, Hein Verbruggen en zelfs de toenmalige kroonprins aan informatie komen. Het Hollandse kwartet werd een Limburgse eenling, Camiel Eurlings, tot die in januari 2018 na een onverkwikkelijke kwestie in de relatiesfeer eigener beweging terugtrad.

Nederland, de nummer 7 van de olympische ranglijst in Tokyo, moet het nu al vijf jaar zonder een lid in dat machtige gremium stellen. Er wordt geen regel over getikt. Het is stil op dat front. Er zijn andere fronten in de wereld.

JOHN VOLKERS

Vicevoorzitter NSP