Onafhankelijke geest
In de week waarin de recordinternational van Oranje verrassend overstapte naar de Qatarese competitie, keerde een andere voormalige Oranje-vedette al even verrassend terug in de Bundesliga.
Net als Wesley Sneijder, die op zijn 33e kiest voor de Qatarese oliemiljoenen van Al Gharafa, heb ik ook Nigel de Jong, die tekende bij FSV Mainz, altijd een erg interessante persoonlijkheid gevonden. Een heel ander type dan Sneijder, maar wel iemand die net als zijn oud-teamgenoot bij Ajax en Oranje doorgaans een goed verhaal te vertellen heeft.
Sneijder bevestigde het rondkomen van zijn transfer tegenover RTL Boulevard. Dat was geen toeval, want de mediagenieke Sneijder weet als geen ander de weg in de mediawereld. Ook buiten die van de sport.
De transfer van de eveneens 33-jarige De Jong naar FSV Mainz kwam ‘gewoon’ naar buiten via FSV Mainz. Ook dat was geen toeval. De Jong heeft nooit behoefte gehad aan lijntjes naar de media. Is altijd enigszins ongrijpbaar en vooral onverstoorbaar gebleven.
Maar net als met Sneijder leverden interviews met De Jong altijd heldere, zinnige en regelmatig stevige teksten op. Of, zoals hij het zelf deze week zei om zijn mislukte periode bij Galatasaray te verklaren: ,,Ik heb soms het hart op de tong, dat valt niet bij iedereen goed.” Hij botste in Turkije met trainer Igor Tudor, die hem vervolgens niet meer nodig had.
In letterlijke zin botste De Jong weleens vaker met tegenstanders. Iets te vaak, waardoor hij, vooral na die keiharde trap in de ribbenkast van Xabi Alonso tijdens de WK-finale van 2010, de halve wereld tegen zich kreeg. Dat werd bijkans de hele wereld toen Newcastle United-speler Hatem Ben Arfa enkele maanden later zijn been brak na een tackle van De Jong.
De Jong werd door bondscoach Bert van Marwijk zelfs even verbannen uit Oranje en sprak in die periode een tijd niet met de pers. Wat was er immers voor hem te winnen? ,,Zwijgen is voor mij de beste remedie. Ik geef geen interviews om mezelf van wat dan ook vrij te pleiten of zo. Zo ben ik niet, ik houd gewoon mijn mond”, zei hij daarover. ,,Of je me nu een klootzak vindt of een geweldige speler, dat maakt mij niets uit.”
Gelukkig was zijn zwijgen tijdelijk. Want áls De Jong sprak, dan kon je daar als journalist altijd een fijn stuk van brouwen. En denk maar niet dat hij ineens op zijn woorden ging passen om nieuwe heisa te voorkomen.
Integendeel. Toen collega Edwin Struis hem voor het WK 2014 interviewde, was de kop boven het zeer lezenswaardige stuk: ‘Op een WK moet je willen killen’. (https://www.nu.nl/voetbal/3784237/nigel-jong-op-wk-moet-willen-killen.html)
Weer die onafhankelijke geest. Zoals Sneijder zich ook altijd durfde uit te spreken. En zoals dat ook gezegd kan worden van hun generatiegenoten Arjen Robben en Rafael van der Vaart. Kom daar nog maar eens om bij de nieuwe generatie Oranje-internationals..
Ook bij FSV Mainz zal Nigel de Jong vast weer eens het nieuws halen na een te stevig ingezette tackle. Die hardheid zal altijd aan hem blijven kleven. Maar dat doet geen recht aan de fraaie clubcarrière van de Amsterdammer, die bovendien op zoveel eindtoernooien schitterde namens Oranje.
Saillant is dat juist zijn over-mijn-lijk-mentaliteit al een tijdje wordt gemist bij Oranje, maar interlands zullen er hoogstwaarschijnlijk niet meer volgen. De Jong is weliswaar nog altijd op en top prof, ook hij wordt een dagje ouder.
Juist daarom is zijn terugkeer naar de Bundesliga zo interessant, want het afbreukrisico is hoog. Is hij nog in staat de kar te trekken bij de degradatiekandidaat? Ik heb geen idee en ben zeer benieuwd. Maar benieuwder ben ik misschien nog wel naar z’n interviews.
DAAN SMINK
Bestuurslid NSP