Henk Hoijtink, Journalist van het jaar 2017

In zijn wekelijkse rubriek ‘Brief van de hoofdredactie’ schrijft Cees van der Laan, hoofdredacteur van Trouw, deze week over Henk Hoijtink, chef sportredactie van Trouw. ’Henk Hoijtink gaat geheel zijn eigen gang’, schrijft Van der Laan over de ‘Sportjournalist van het Jaar’. Hieronder zijn betoog.

‘De sportredacteuren van deze krant voelen zich tijd en wijle bewoners van een eiland dat bij iedere storm een stukje kleiner dreigt te worden. Als er minder uitgegeven moet worden, dan is steevast de sportredactie ook de klos. Een groot deel van onze lezers vindt sportjournalistiek minder belangrijk. Sport vormt geen onderdeel van het profiel van deze krant, zoals levensbeschouwing, duurzaamheid, zorg en onderwijs dat bijvoorbeeld wel zijn. Toch werken er op de sportredactie vier collega's die zich dagelijks, samen met een groep freelancers, met hart en ziel inzetten om mooie verhalen over sport te schrijven. 

Henk Hoijtink

En nog mooier is het dat de chef van de sportredactie, Henk Hoijtink, recent sportjournalist van het jaar is geworden. Voor wie zijn wekelijkse sportcolumn leest en zijn recensies van voetbalwedstrijden is Hoijtink een fenomeen. Met vaak lange, meanderende zinnen - volgens oud-hoofdredacteur Jaap de Berg grammaticaal uitstekend in orde - laat Hoijtink zich kennen als een scherp waarnemer van voetbalwedstrijden en weet hij omstandigheden en situaties rond het spel, voetballers en trainers in het verleden en heden met elkaar te verbinden. Hij tracht voetbalclichés, mythes en te makkelijke conclusies te vermijden en graaft dieper, veel dieper. Tot wanhoop soms van lezers die graag iets positiefs willen lezen over een wedstrijd en Hoijtink een azijnpisser vinden, naast de vele lezers die een fan van hem zijn. Hoijtink is als een recensent van klassieke muziek die hoort wie in het symfonieorkest een valse noot speelt en waarom.

Wie het wereldje van vooral voetbalverslaggevers kent, weet dat het een ingewikkeld labyrint is van netwerken, belangen en ons-kent-ons. Hoijtink gaat daarin geheel zijn eigen gang. Praten met voetballers doet hij niet of nauwelijks meer: als ze al iets willen zeggen is dat volgens hem doorgaans een aaneenrijging van clichés. Het gaat om waarnemen, vaststellen en verbanden leggen. De jury van de prijs roemde in dit verband zijn onafhankelijkheid.

Henk Hoijtink heeft de afgelopen jaren de neergang van het Nederlandse voetbal beschreven. Daarin was in zijn beleving het EK van 2012, toen Oranje niet door de groepsfase kwam, een bevestiging. Ons voetbal begint ouderwets te worden, statisch, andere landen doen het beter, ook landen die geacht worden minder goed te zijn dan Nederland, stelde Hoijtink. Zelf hoopt hij dat hij niet alleen somber overkomt, hij wil in zijn verhalen ook laten doorklinken hoe het beter kan, waar de oplossingen liggen.

Op de redactie aten we vanzelfsprekend taart de dag nadat bekend was geworden dat Hoijtink uitgeroepen was tot sportjournalist van het jaar. Ik hoop dat ook de lezers het kunnen waarderen. Dat ze geen belangstelling hebben voor sport, waag ik te betwijfelen. Zij zullen bij voetbalwedstrijden en andere sportevenementen net zo graag voor de televisie zitten als ieder ander. Wij merken het ook aan onze lezersfestivals. Henk Hoijtink en sportcolumniste Marijn de Vries kunnen bij optredens rekenen op grote belangstelling.

Waar lezers minder enthousiast van worden is de waardering van de sport. Menigeen is nog opgegroeid met waarschuwingen vanaf de kansel voor, zoals het toen heette, 'sportverdwazing'. Een incidenteel verhaal over het succes van Dafne Schippers op de voorpagina of de Nederlandse voetbalvrouwen, doet lezers al naar de pen grijpen. Sportjournalistiek hoort vanzelfsprekend bij een krant als Trouw, maar wel bij voorkeur achterin de krant. Dat vindt Hoijtink zelf ook.’

CEES VAN DR LAAN