De perskaart als heilige graal
Elke week vallen er wel enkele verzoeken om een NSP- of een AIPS-kaart bij ons in de elektronische brievenbus. Het zijn meestal would-be journalisten en fotografen die denken dat Marianne Verzijl en ondergetekende Gekke Gerritje zijn die het wereldje niet kennen.
Een simpele wedervraag om ondersteunende verklaringen van twee opdrachtgevers plus het bewijs dat tenminste de helft van iemands inkomsten wordt behaald uit (sport)journalistieke werkzaamheden, is meestal voldoende om de bijklussende hobbyïsten af te schrikken.
Het gilde der oprechte journalisten en fotografen heeft het al moeilijk genoeg zonder zulke cowboys. Als websites 7 euro betalen aan journalisten en (sommige) fotografen een tientje per foto beuren, dan kunnen we wel zonder die inflatie van liefhebbers/supporters.
Soms is die beoordeling niet zo eenvoudig, vaak is het echter zonneklaar. Zoals in het geval van een zekere Ton, een man die naar eigen zeggen het ene halfjaar in de offshore werkt en het andere halfjaar de Europese circuits afstruint. Hij dacht de NSP te kunnen passeren door rechtstreeks naar de AIPS te stappen, die hem uiteraard keurig naar ons terugverwees.
In onvervalst koeterwaals – ik laat de taalfouten opzettelijk staan - meldt hij in zijn aanvraag onder meer: ,,De rede van de aanvraag is mede, omdat dit een professionelere uitstraling geeft en ik merk dat er op sommige locatie s wel eens om gevraagd word in het buitenland, waar ik tot nu toe en nog tussendoor kan glippen vanwege mijn ( coureurs ) contacten die mij vragen foto s te maken. Graag verneem ik van u de volgende stappen tot het verkrijgen van een AIPS-Kaart via uw organisatie die betrekking hebben op mijn fotografie in het buitenland.”
Een van onze AIPS-kaarthouders werd brutaalweg benaderd om mee te werken aan het bedrog. ,,Ik heb een vertrouwelijke vraag, heb jij toevallig in jou Sport en Cars, Events, , netwerk ook mensen zitten die bij de media werken in Nederland, Duitsland, Frankrijk, België ? Ik bedoel reporters zoals fotograven die ook voor kranten, autobladen of uitgeverijen werken ?? Het mogen ook lokale en kleine zijn. Het gaat dus om een persoon of bedrijf met “echte” accreditatie.”
Want: ,,Als ik in Nederland kan aantonen dat ik minimaal 2-3 referentie s heb, die af en toe mijn foto s kopen ( wij doen alsof ) dan kan ik een officiële Sport AIPS accreditatie krijgen en heb ik toegang tot meer internationale circuits etc. Momenteel bevind ik mij voor dit werk al geregeld op de Circuits in Belgie en Frankrijk , Maar zonder PRESS NSP+AIPS accreditatie, en het word voor mij dus steeds lastiger om mij officieel hier te mogen bevinden. Ik zit momenteel in een cirkel waardoor ik niet meer verder kom.”
En dan nog deze: ,,Indien jij deze 2-3 netwerken hebt ? geef mij dan hun contact gegevens aub. ( maar eerst moet jij met hun praten zodat ze op de hoogte zijn en hun het voorstel goedkeuren , het kost dus niemand iets , het is slechts de inzet die ik vraag van het beantwoorden van 1 emailtje ) dan geef ik hun namen, en email adressen op aan het Nederlands NSP+NVJ ( sport foto http://www.nsp.nl / https://www.nvj.nl ).”
De bedrieger gaat nog een stapje verder: ,,De kans bestaat dan, dat de Nederlands NSP+NVJ , deze 2-3 contacten van jou een email sturen om te controleren of hun inderdaad af en toe foto werk van mij aankopen en ook gebruiken voor de media. Ze hoeven dan alleen maar terug te emailen en te bevestigen dat dit klopt. Ze kunnen dan bijvoorbeeld terug schrijven ( onderstaande in eigen woorden beschrijven ) naar het NSP+NVJ : - Ja het klopt dat geregeld wij zaken doen met Ton ???? van de firma ???? en ons voorziet van verschillende foto s en beeldmateriaal , dit zijn meestal foto s gemaakt in belgie en frankrijk en als hoofd onderwerpen, Circuit Auto’s en Motors Sports , deze beelden maakt hij met zijn “Drone s & MultiCopters” en uit de hand geschoten beelden camera s.”
Als klap op de vuurpijl doet hij het voorkomen dat hij een bonafide collega is, aangesloten bij gerenommeerde beroepsorganisaties: ,,Verder voor jou info , beschik ik wel over een Officiële EU-Perskaart en ben ik lid van het NVJ + NVF + IFJ, Alleen dat staat los van de Accreditatie NSP&AIPS die ik graag zou willen hebben.”
En, o ja: ,,Ik werk hiermee niet in jou terrein , dus ben geen bedreiging voor jou werkzaamheden. Ik hoop dat je mij kunt helpen als collega zijnde en begrip heb van mijn Nood oproep.”
Voor deze oplichter met zijn “Nood oproep” is een perskaart een soort van heilige graal, een toegangskaart tot het fotojournalistieke paradijs. Hij hoort er dan bij, krijgt een “professionelere uitstraling”.
Het is goed dat collega’s scherp en waakzaam blijven en ons dit soort onderkruipers rapporteren. Hoe zei collega Henk Spaan dat vroeger in het programma Tussen Start en Finish ook alweer? Even opgezocht: ,,Vuilnisman, kan deze zak ook mee?”
Gerard den Elt
Secretaris NSP