Alphense Girls!

Door omstandigheden heb ik de afgelopen zomer weinig meegekregen van het Europees kampioenschap voetbal voor vrouwen. Ik weet daarom nog steeds niet goed hoe ik het allemaal moet inschatten. En of al die media-aandacht wel terecht is.

Laatst ben ik eens even gaan zitten voor de finale van de Algarve Cup, om met eigen ogen te zien of het wat voorstelde. Helaas voorkwam de stromende regen dat de wedstrijd doorging.

De meiden maakten nog wel voor het oog van de camera’s een gezamenlijke buikschuiver op het compleet verregende veld. Dat zie ik Ronaldo en Gareth Bale niet zo één, twee, drie doen als er een wedstrijd van Real Madrid is afgelast.

Het straalde wel plezier uit.

Eigenlijk hoef ik Lieke Martens en co niet te zien om te weten dat het goed zit met het meisjesvoetbal. Ik zie wekelijks Emma, in de selectie van Meerburg JO15-2. Daar speelt ook mijn zoon. Net zo goed als ik geregeld meiden zie voetballen in ‘onze’ JO13-1. Fysiek sterk, snel, doortastend.

Onze D1 speelde laatst tegen Feyenoord D1 met twee vrouwen centraal achterin! Hoezo emancipatie? Ze voetballen als jongens, zei één van de trainers. Dat was een compliment. Hij had ook gelijk.

Op de toch al redelijk gevorderde leeftijd bij de junioren is er nauwelijks verschil. Ik denk daarom dat de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal in sneltreinvaart blijft doorgaan.

Meisjes in het (gemengde) juniorenvoetbal zijn volledig geaccepteerd. Ze worden serieus genomen. Grappen worden er niet gemaakt. Praktische problemen zijn er wel. Bij meerdaagse toernooien wordt er niet stilgestaan bij aparte accommodatie, clubs denken er soms niet aan een kleedkamer te reserveren.

Laatst zag ik twee moeders langs de lijn bij een jeugdwedstrijd staan van twee volledige meisjesteams. Waar spelen we tegen, vroeg de één. Dat zijn de Alphense Boys, zei de ander.

Ik weet niet wie na afloop is uitgeroepen tot Man of the Match.

GERT LAMMERINK

Gert Lammerink (1962) schrijft deze wekelijkse column op persoonlijke titel. Hij werkt sinds 1988 bij het ANP, was in die periode twee keer chef sport, werkte daarnaast als algemeen eindredacteur en combineert tegenwoordig dat werk met sportverslaggeving. Hij deed verslag van vier Olympische Spelen (2002, 2004, 2006 en 2008). Daarnaast bezocht hij vele WKś voetbal (1990, 1994, 1998, 2010), EK’s voetbal (1992, 1996, 2000, 2008) en verder tal van titeltoernooien in het schaatsen, paardensport en judo.