Wijze vaders!

In de mooie reeks verhalen over hoe krijgen we het voetbal er weer bovenop stond vorige week een interview met Gerard Kemkers in de Volkskrant.

Hoewel ik Gerard talloze malen heb gesproken, was alles wat er in stond nieuw voor mij. Ik sprak hem namelijk altijd over schaatsen.

Dat ons voetbal gebaat is bij deskundigen uit andere werelden staat voor mij als een paal boven water. Volgens mij wilde FC Groningen ook graag verder met Gerard. Zijn werk was zinvol. Net als dat van ‘die volleyballer’ bij PSV en ‘die honkballer’ bij AZ.

Eén plan van Gerard is revolutionair. Hij wil dat jeugdspelers pas rond hun 17e naar een profclub gaan. Volgens de verslaggevers sprak hier de vader in de trainer. Hij wil jonge jongens behoeden voor te grote teleurstellingen.

Ik moest onmiddellijk denken aan het verhaal dat Nico Dijkshoorn ooit schreef over zijn voetballende zoon en dat hij vorig jaar voorlas in de kantine van mijn club Meerburg. Over de behandeling en de desillusie bij AZ. Dijkshoorn junior stopte uiteindelijk zelfs en iedereen in het gezin was er blij mee.

Toen mijn zoon enkele jaren geleden in de E1 speelde, voetbalden we ergens diep onder Rotterdam tegen een club met twee spelers die, zo wilde het verhaal, al terug waren na een seizoen Feyenoord. Onder 11! Waar zijn we eigenlijk mee bezig, dacht ik toen.

Ik voel daarom wel wat voor het plan van Gerard.

Het was in een periode dat er ook bij ons elftal geregeld scouts van profclubs langs de lijn stonden. Samen met een andere vader sprak ik een keer uitgebreid met een meneer van ADO Den Haag. Ik vroeg hem wat Gerard zich kennelijk ook afvraagt: Waarom komt u niet over een paar jaar terug?

Zijn antwoord was vrij duidelijk: ,,Misschien maken wij als profclubs elkaar wel een beetje gek. Want als wij een talent nu niet binnen halen, gaat hij misschien wel naar een andere club.’’

Eigenlijk vond hij het ook niet zo’n gek idee de jongens gewoon nog een tijdje bij hun amateurclub te laten.

Natuurlijk vonden wij voetbalvaders het wel mooi dat er destijds vaak scouts voor onze zoons langs de lijn stonden. Twee belangrijke adviezen gaf de scout ons nog mee: ,,Zorg dat de jongens plezier in hun sport blijven houden. En laat ze vooral hun best doen op school.’’

Net als bij Gerard sprak hier waarschijnlijk ook de vader in hem.

Nog een jaartje of vier, dan zijn onze jongens 17. Benieuwd of de meneer van ADO dan nog eens komt kijken.

GERT LAMMERINK

Gert Lammerink (1962) schrijft deze wekelijkse column op persoonlijke titel. Hij werkt sinds 1988 bij het ANP, was in die periode twee keer chef sport, werkte daarnaast als algemeen eindredacteur en combineert tegenwoordig dat werk met sportverslaggeving. Hij deed verslag van vier Olympische Spelen (2002, 2004, 2006 en 2008). Daarnaast bezocht hij vele WKś voetbal (1990, 1994, 1998, 2010), EK’s voetbal (1992, 1996, 2000, 2008) en verder tal van titeltoernooien in het schaatsen, paardensport en judo.