Nieuws

Old Soldiers!

Van de week hoorde ik van de chef dat Rob Hartog er mee stopt. Rob was natuurlijk al een tijdje pensionado, maar schreef toch nog met enige regelmaat voetbalverslagen voor ons.

De geraniums staan in volle bloei, had Rob gezegd. Het is tijd om er achter te gaan zitten.

Ik realiseer me op dergelijke momenten dat de generatie voetbalverslaggevers die de toon zette toen ik begon min of meer is verdwenen. Of aan het verdwijnen is.

Mijn voorbeelden waren destijds mannen als Lex Muller, Henk Evenblij, Dick van Gangelen, Johan Derksen, Rob Fleur, Leo van de Ruit, Jaap de Groot, Ben de Graaf.

In die tijd ging je niet met Feyenoord mee, nee, je ging met Henk mee. En elke primeur die je had stond een dag eerder al bij Lex in de krant.

Met Ben nog eens in de trein van Rome naar Napels gezeten voor de vooraf al historische WK-wedstrijd Argentinië (Maradona) - Italië. En weer terug. Alleen maar over biljarten gepraat. Prachtige sport. Maradona was er niks bij.

Henk kreeg het ooit voor elkaar dat er meer collega’s om hem heen stonden dan om de bondscoach van Oranje, die een persconferentie gaf. Henk vertelde hoe hij enkele dagen eerder bij CSKA Moskou (of was het Spartak) de sintelbaan was opgelopen om Van Hanegem te adviseren Obiku er in te zetten.

Met Rob Hartog heb ik nog twee WK’s gedaan. 1990 in Italië en 1994 in de Verenigde Staten. En natuurlijk het EK van 1992 in Zweden. Rob deed de rellen en als die er niet waren creëerde hij er wel één. Hij ging ten slotte niet voor niks mee.

Rob heeft zich in 1978 in Argentinië nog eens door de politie laten opsluiten om te kunnen schrijven hoe het er nu echt aan toe ging in de gevangenis ten tijde van Videla.

Ruim een jaar geleden kreeg hij een kleine terugslag toen hij een wedstrijd in de nacompetitie voor ons deed. Hij raakte volgens mij enigszins verlamd. ,,Hij doet het niet meer’’, zei hij in alle rust, wijzend naar zijn rechterbeen. Om vervolgens de telefoon te pakken en de quotes van de trainers door te bellen.

Een paar dagen later was hij alweer fit. Old soldiers never die.

Steeds meer realiseer ik mij dat ik verder moet zonder mijn voorbeelden van weleer. Gelukkig heeft Johan voor vier jaar bijgetekend bij John, dus nog niet alles is verloren. John had mij kort daarvoor ook al overgenomen.

Binnenkort nog maar even een borreltje drinken met Rob. De grote verhalen voorbij laten komen.

Kan ik weer even verder met de column!

GERT LAMMERINK

Gert Lammerink (1962) schrijft deze wekelijkse column op persoonlijke titel. Hij werkt sinds 1988 bij het ANP, was in die periode twee keer chef-sport, werkte daarnaast als algemeen eindredacteur en combineert tegenwoordig dat werk met sportverslaggeving. Hij deed verslag van vier Olympische Spelen (2002, 2004, 2006 en 2008). Daarnaast bezocht hij vele WK’s voetbal (1990, 1994, 1998, 2010), EK’s voetbal (1992, 1996, 2000, 2008) en verder tal van titeltoernooien in het schaatsen, paardensport en judo.