Drama in Kiev!

Een wedstrijd vol dramatiek. Daar waren de analisten het wel over eens, na de finale tussen Real Madrid en Liverpool in Kiev. Wat was nu doorslaggevend, dacht ik in de laatste minuten. Het uitvallen van Salah, het invallen van Bale, de blunders van Karius?

Ik heb het in het ‘snelle’ verslag maar op een combinatie van de drie gehouden. Later ging ik me steeds meer realiseren dat waarschijnlijk Ramos de cruciale factor was, met zijn ‘beslissende’ overtreding op Salah.

De aftocht van Salah, de armklem van Ramos, de keeper, de nederlaag, meer dan bij welke club ook is de dramatiek Liverpool op het lijf geschreven.

Heizel, Hillsborough, het verdriet blijft altijd hangen op Anfield. De familie Kennedy onder de voetbalclubs. Daarnaast een mooie geschiedenis met grote tijden en prachtige namen: Kenny Dalglish,  Ray Kennedy, John Barnes, Sammy Lee, Graham Souness, Ian Rush.

Het was een beetje mijn club in mijn jonge jaren.

Voor mij blijft dramatiek in Kiev desondanks altijd het drama rond Marcel Peeper. In maart 1990 bracht ik voor het eerst een bezoek aan de stad. Peeper, destijds van FC Twente, was voor het eerst bij Oranje en had uitzicht op het WK in de Verenigde Staten. Hij stond in de basis.

Een welhaast criminele (niet eens bestrafte) overtreding van de Russische (destijds speelde je nog tegen de Russen in Kiev) back Gorloekovitsj maakte een einde aan de ambitie en in zekere zin de loopbaan van Peeper. Dubbele beenbreuk. Hij is nooit meer de oude geworden.

Kiev zal niet mijn stad worden. Al bewaar ik er ook mooie herinneringen aan. Mijn tweede bezoek was jaren later, met PSV. Harry van Raaij had een zaal onder ons hotel afgehuurd en nodigde iedereen uit die mee was. Wij mochten ook komen.

,,Hartelijk welkom aan de sponsors’’, begon Harrie. ,,En aan de fans, …..’’ Zo ging hij nog even door. Vóór ons stonden de tafels met glazen en de rijkelijk gevulde karaffen. Eén collega kon zich niet inhouden en deed alvast een greep, gleed uit en ging met een hoop rinkel de kinkel naar de grond.

Een paar honderd man keken verschrikt op maar Harry ging onverstoorbaar door. ,,Last but not least heet ik natuurlijk ook onze vrienden van de pers welkom.’’

Het was de enige keer dat ik mij in Kiev op mijn gemak heb gevoeld.

GERT LAMMERINK

Gert Lammerink (1962) schrijft deze wekelijkse column op persoonlijke titel. Hij werkt sinds 1988 bij het ANP, was in die periode twee keer chef-sport, werkte daarnaast als algemeen eindredacteur en combineert tegenwoordig dat werk met sportverslaggeving. Hij deed verslag van vier Olympische Spelen (2002, 2004, 2006 en 2008). Daarnaast bezocht hij vele WK’s voetbal (1990, 1994, 1998, 2010), EK’s voetbal (1992, 1996, 2000, 2008) en verder tal van titeltoernooien in het schaatsen, paardensport en judo.