De glazen bol

Het was weer smullen geblazen, de afgelopen weken. Voetbal all over the place, een grabbelton aan Europese kampioenschappen in Glasgow en Berlijn, en links en rechts nog wat strooigoed in wielerland. Genoeg voer voor analyses, kritische kanttekeningen en vooral ook voorspellingen.

Dat laatste is een groot goed. Wat is er leuker dan voor aanvang van de eredivisie te komen met een prognose. Wie wordt de kampioen? Wie gaan Europees voetbal halen en wie zijn er gedoemd tot degraderen? In de Seizoengids van VI mochten prominente voetbaljournalisten in de glazen bol kijken. Het was voor mij geen verrassing dat Ajax met het aantrekken van ervaren rotten als Daley Blind en Dusan Tadic bij de twaalf collega’s unaniem favoriet was, nog voordat er ook maar een bal in competitieverband was getrapt.

‘Levensgevaarlijk’ is het, zo’n poging om Nostradamus naar de kroon te steken. Vooral voor het ego, want hoe moet een alwetende sportjournalist na een lange en slopende competitie, waarin alles weer anders is gelopen dan voorspeld, zijn omgeving uitleggen dat hij of zij er vierkant naast zat? Daar gaat je imago als kenner. Ik kan me zo voorstellen dat menig voorspeller na het eerste competitieweekend, met dat gelijkspel van Ajax tegen Heracles, al zuchtend heeft besloten om volgend jaar maar eens niet mee te doen aan het rondje koffiedik kijken.

Zo ben ik zelf ooit gestopt met het verlenen van hulp aan kennissen, vrienden en familie bij het invullen van de jaarlijkse Tour-pool. Kansloos was het. De druppel op de emmer was de opmerking van mijn fietsenmaker dat hij tot aan mijn advies nog nooit zo slecht had gepresteerd in een wielerspel. Het zal wel illusie zijn geweest, maar ik had het gevoel dat de wielerpraatjes tijdens het onderhoud van mijn racefiets steeds korter werden. In één zomer was mijn reputatie aan diggelen geslagen.

Maar zonder gekheid. Het is wel verfrissend om te zien hoe relatief alles is. Wij zijn geboren betweters, luister maar eens naar een geanimeerd gesprek op de redactie tussen de kenners. Of naar een forum op radio of tv, zeker als het daar helemaal los gaat. Een mening moet nu eenmaal met volle overtuiging worden gebracht, zonder ruimte voor twijfel. Dat scherpt de discussie. Maar ergens in het achterhoofd klinkt hopelijk altijd een stemmetje dat zegt dat die ander ook wel eens gelijk kan hebben, dat de geschiedenis zal uitwijzen wie het bij het rechte eind heeft.

Wat dat betreft kon ik een glimlach niet onderdrukken bij het zien van een filmpje op de website van VI. Telegraaf-voetbal collega Valentijn Driessen mocht in beeld zijn seizoenprognose geven, met in zijn handen de Glazen Bol die hij ontving nadat hij het afgelopen voetbaljaar de beste voorspeller was gebleken. En dat ondanks een flink aantal missers. ,,Die anderen snappen er dus helemaal niks van”, was zijn reactie. Waarna hij eerlijk aangaf dat de natte vinger het voornaamste hulpmiddel is bij het noemen van de voornaamste kandidaat voor de titel en de degradatie.

Het goeie nieuws is dat ze het aan de overkant ook weten. De sporters, de trainers, de managers. Die lachen zich een deuk over alle speculaties, alle pogingen om het onvoorspelbare te voorspellen. Op een pleintje in Pau sprak ik tijdens de Tour Patrick Lefevere, de grote baas van wielerploeg QuickStep. Zijn renner Julian Alaphilippe had zojuist de bergtrui veiliggesteld. Ik complimenteerde hem met dat succes en erkende dat ik nooit had verwacht dat zijn coureur twee zware bergetappes zou kunnen winnen. Het antwoord was recht in het gezicht: ,,Daarom ben jij ook journalist en ik de verantwoordelijke voor deze ploeg.”

GIO LIPPENS
Voorzitter NSP