Erik Matser

Naar aanleiding van uiterst droevige omstandigheden bij een voetbalwedstrijd van de jeugd kwam Erik Matser in De Volkskrant weer eens aan het woord over hersenletsel in de sport.

Het probleem wordt nog steeds onderschat, zei Erik, neuro-psycholoog. Vooral in het voetbal. Hij had er afstand van genomen. Het paard dat hij voortsleept ademt niet meer. Voetbal is te conservatief voor veranderingen.

Erik deed onder meer onderzoek voor FIFA, UEFA, IOC. Mede op basis van zijn bevindingen werd internationale regelgeving aangepast. Natuurlijk werd er lang schamper gedaan over wat hij beweerde.

Koppen kan niet gevaarlijk zijn. Nee! In ons voetbal wordt ook geen doping gebruikt, is men hooguit buiten onze landsgrenzen corrupt en is de crisis voorbij als Frenkie de Jong één goede wedstrijd speelt.

Viva Hollandia!

Jaren geleden ging mijn collega Wim van Hemert met pensioen, dat kon toen nog met een jaar of 55, en hij mij gaf het nummer van Erik. ,,Die man moet je eens bellen. Heeft veel te melden.’’

Erik bracht destijds de gevaren van hersenletsel bij boksen in kaart. Later volgden andere sporten. Hij sprak toen al over de situatie in het american football. Dat was lang voordat in Amerika de claims werden ingediend. We praten niet over schadevergoedingen aan alle slachtoffers van hersenletsel van miljoenen, maar van miljarden.

Kennelijk zag Erik het goed. Natuurlijk zag hij het goed. Hij ging door, ondanks dreigementen. We spraken elkaar vaak, bij nieuwe onderzoeken, bevindingen. Mijn verhalen werden breed uitgedragen in de Nederlandse media. Erik werd een bekendheid op tv.

Hij vond steeds meer gehoor. Dat kwam (volgens hem) mede omdat ik erin slaagde zijn medische bevinden in begrijpelijk Nederlands weer te geven. Ik mocht een keer voor een zaal met medici het eerste exemplaar van een boek van hem in ontvangst te nemen.

Erik Matser, een bevlogen man die zich door niets en niemand uit het veld liet slaan. Die het leven van veel sporters beter heeft gemaakt. Zijn missie zit er op. Bekijk het maar. Ze luisteren toch niet. Het paard is dood.

Bij een jeugdwedstrijd van mijn club kreeg laatst een speler een bal hard tegen zijn hoofd en hij was even van de wereld. Gelukkig kwam hij snel weer ‘bij’. Nog voor de scheidsrechter door kreeg wat er gebeurd was,  stormde onze trainer, begin twintig, het veld in. Hij haalde de betreffende voetballer meteen naar de kant.

Pas een paar weken later keerde de jongen terug op het veld, toen de hoofdpijn helemaal was verdwenen.

In het tijdperk van voor Erik Matser had waarschijnlijk niemand raar opgekeken als de speler was opgestaan, ‘dizzy’ had doorgevoetbald, zonder dat het spel ook maar was stilgelegd. Als hij jaren later wat ‘vergeetachtig’ was geworden had niemand begrepen waardoor het kwam.

Die tijden zijn voorbij Erik. Change has come. Dat heb je bereikt. Het paard is springlevend. Kom op, aan het werk.

 

GERT LAMMERINK