Simon Zwartkruis, auteur biografie Memphis Depay

Vader en moeder, muziek en religie, imago en tatoeages. Én nog veel interessants over zijn voetballeven ook. Niets blijft onbesproken in ‘Heart of a lion’, de biografie van Memphis  Depay. Niet alleen Depay, ook zijn begeleiders, vrienden en familie spraken openhartig over het turbulente leven van de pas 25-jarige voetballer. Auteur Simon Zwartkruis ziet in de verte al een deel 2 gloren.

Auteur Simon Zwartkruis (links) met Memphis Depay

Hoe zijn jullie eigenlijk tot elkaar gekomen, Simon?

,,Begin 2018 ben ik benaderd door Robin Goudsmit van The Fame Game, een artiesten-managementbureau. Hij legde mij het idee voor dat Memphis had. Waarom hij bij mij kwam? Ik denk dat de biografie van Clarence Seedorf die ik zestien jaar geleden heb geschreven daarbij wel een rol heeft gespeeld. Ik kende Memphis al van het Nederlands elftal  en had voor Voetbal International al eens een paar aardige interviews met hem gemaakt. Memphis wilde geen echt voetbalboek. Hij wilde begrepen worden, overbrengen waarmee hij allemaal bezig is. Het had net zo goed voor een journalist uit een ander vakgebied kunnen kiezen.”

Het boek maakt toch ook veel duidelijk over de voetballer Memphis Depay?

,,Er hoeft niet veel voetbal in, zei Memphis al snel. Maar voetbal hangt zo vast aan zijn persoonlijke leven, het grijpt er zo diep in, dat je er niet omheen komt. Ik denk dat het boek aardig in balans is.”

Hoe heb je zijn vertrouwen gewonnen?

,,Nadat ik was benaderd hiervoor, ben ik naar Lyon gevlogen om eens af te tasten wat Memphis wilde en of het klikte. Ik had een taperecordertje meegenomen dat ik na twintig minuten aanzette. Volgens mij zijn we al begonnen, zei ik tegen Memphis. Ja, dat dacht ik ook, zei hij. Toen hebben we meteen vijf uur zitten praten. Memphis had zich er serieus op voorbereid. Hi had een notitielijstje gemaakt met alle  punten die aan bod moesten komen. Op een bepaald moment zei hij ineens, dit voelt goed, om zo met jou te kunnen praten. Toen wist ik dat het goed zat.”

Hoe kreeg je zijn vrienden, zijn moeder, zijn begeleiders zo ver om mee te werken?

,,Daar zorgde Memphis zelf voor. Kort na ons eerste gesprek in Lyon regelde hij daarvoor een bijeenkomst in Rotterdam, wat zijn stad is en waar hij een penthouse heeft gekocht. In die bijeenkomst vroeg hij iedereen, zijn moeder, zijn vrienden, zijn prestatiecoach, zijn manager, heel nadrukkelijk om mee te werken en open te zijn omdat ze allemaal een bijdrage aan zijn leven hebben geleverd.

Hoe ging je verder te werk?

,,Vrij snel na onze eerste ontmoeting in Lyon, ben ik een week mee geweest naar Ghana, het geboorteland van zijn vader, waar hij zich met zijn stichting inzet voor sociale projecten. Op die trip waren ook zijn vrienden en Joost Leenders, zijn prestatiecoach, mee. Daar zaten we een week lang op elkaars lip. Dan deel je veel verhalen op een heel natuurlijke manier. Voor de gesprekken met Memphis ben ik een keer of zeven in Lyon geweest. Omdat hij meestal veel mensen om zich heen heeft lopen, zorgde hij ervoor dat we dan drie à vier dagen met zijn tweeën waren. Ik nam wel een hotel om de hoek waar Memphis me ’s morgens ophaalde. Dan reden we naar de training, gingen samen lunchen en konden daarna in gesprek.”

Speelt leeftijdsverschil dan geen rol?

,,Hij had qua leeftijd mijn zoon kunnen zijn. Maar ik heb me geen moment een oude man tussen Memphis en zijn vrienden gevoeld. Op die trip naar Ghana heb ik met veel van zijn vrienden interessante gesprekken kunnen voeren. En Memphis zei wel eens ‘Jij lijkt wel een psycholoog’, maar hij bleef over alle zaken steeds heel open.”

Was alles bespreekbaar, heb je thema’s weg moeten laten?

,,Hij zei steeds ‘We doen het goed of we doen het niet’. Er is heel weinig weggelaten. Hij kende geen enkele remming. Het luchtte hem zichtbaar op dat hij zijn verhalen kwijt kon. Hij kwam bij het lezen van de teksten zelfs met nieuwe gebeurtenissen en suggesties die het totale verhaal nog interessanter konden maken.”

Las hij tussendoor alle teksten?

,,Hij heeft steeds meegelezen. Op een bepaald moment zei hij wel dat het een rauw boek ging worden, dat pijnlijke herinneringen ging oproepen. Zelfs zijn moeder is geconfronteerd met zaken uit het leven van Memphis waarvan ze geen enkele kennis had. De cover is zijn idee. De eerste keus vond ie niet goed genoeg. ‘Laat mij maar eens puzzelen. Ik ken wel een art director die me kan helpen’. Toen kwam hij met dit ontwerp aanzetten. Zo’n samenwerking maakte het echt leuk om dit te doen.”

Komt er nog een deel 2?

,,Daar hebben we het al over gehad. Hij is nog zo jong, er gaat nog zoveel gebeuren in zijn leven dat ik me niet kan voorstellen dat een deel 2 straks niet meer interessant kan zijn.”

HENK MEES