COLUMN HANS KLIPPUS

De lapzwansen van de atletiek

Het WK atletiek in Qatar is geweest, maar de stoom komt nog steeds uit mijn oren. Wat heb ik me zitten ergeren aan die lege tribunes in de eerste zeven dagen van het toernooi. Het WK atletiek is een van de mooiste sportevenementen op de wereld en behoort ook ter plekke – en niet alleen voor de televisie - veel kijkers te hebben.

Die duizenden onbezette stoelen, die afgedekte tweede ring en die mannen en jongens in witte jurken, die verveeld alle kanten opkeken behalve naar de wedstrijden, waren een belediging voor de atleten.

Natuurlijk weet ik dat dit allemaal niet nieuw is. Zelf was ik in Doha tijdens het WK kortebaanzwemmen van 2014. Ook toen lege tribunes. Het was het meest sfeerloze kampioenschap dat ik als journalist meemaakte. Maar het is inmiddels duidelijk dat de arrogante bestuurders die beslissen waar de kampioenschappen van hun sporten worden gehouden daar – ordinair gezegd, sorry – hele dikke schijt aan hebben. Als het maar geld oplevert en ze zelf optimaal in de watten worden gelegd.

Deze mensen houden niet van sport, maar alleen van zichzelf. Want als er één plek in de wereld niet geschikt is voor een prachtig evenement als het WK atletiek is het Doha wel. Er wonen geen fanatieke sportliefhebbers en de temperatuur is veel te hoog om buiten te sporten.

Leuk bedacht en heel interessant, hoor, die honderden airco’s in het stadion, maar gezond zal het niet zijn geweest voor deelnemers en toeschouwers. Want buiten was het dan ineens weer een graad of twintig warmer. En het parcours voor de marathons en het snelwandelen viel natuurlijk niet te ventileren. Dus werden die wedstrijden maar ’s nachts afgewerkt. Het is een schande.

Als het WK dan zo nodig in Doha moest worden gehouden, waarom hebben ze de marathons en het snelwandelen niet ergens anders gehouden? Net zoals bijvoorbeeld – om andere redenen dan de hitte - de paardensportevenementen tijdens de Spelen van Peking naar Hongkong werden verplaatst.

Zelfs Sir Sebastian Coe zat vorige week met een voldaan gezicht op het ereterras in Doha. Hij is een van de grootste atleten aller tijden, maar laat dit als voorzitter van de internationale atletiekfederatie IAAF ook allemaal begaan. Waar zijn je ballen, man, die je tijdens je actieve loopbaan (figuurlijk) zo veelvuldig toonde?

Het WK werd weliswaar niet tijdens het bewind van Coe aan Doha toegewezen, maar het leek de Sir niet erg te storen dat het daar werd gehouden. Bovendien liet dezelfde Coe het doodleuk toe dat de dopingschorsing van trainer Alberto Salazar tijdens het WK werd bekendgemaakt, terwijl een van diens pupillen, Sifan Hassan, haar bewonderenswaardige strijd op de baan leverde. Nou, dan hou je echt rekening met je atleten…

Oh ja, één keer, vorige week vrijdag, liep het stadion in Doha ineens toch helemaal vol. Zelfs de doeken die voor die tweede ring hingen, waren weggehaald. Hoe dat zo kwam? Een atleet uit het thuisland kon goud winnen bij het hoogspringen – wat hij ook keurig deed. Het maakt me eigenlijk alleen nog maar kwader. Ze waren er dus wel, de (potentiële) toeschouwers. Alleen kwamen ze niet opdagen als er geen Qatarees om de prijzen meedeed.

Nou hebben we allemaal wel een beetje last van chauvinisme, maar het heeft er alle schijn dat het daar wel heel erg is. Toen ik voor het zwemmen in Doha was, vond ik de Qatarezen hooghartig en niet geïnteresseerd in de (buitenlandse) medemens. Nog een goede reden om zo’n prachtig kampioenschap juist daar niet te houden. Die gouden hoogspringer leek me trouwens ook een behoorlijk eigengereid baasje.

De bestuurlijke lapzwansen zitten natuurlijk niet alleen in de atletiek, maar ook in andere sporten. Over een kleine drie jaar is het WK voetbal in Doha en de rest van Qatar. Er zal weliswaar meer publiek zijn dan bij het atletiek, want voetbalfans breken door alle hitte- en kostenbarrières heen, maar het zal voor mij wederom een potje ergeren worden. Bah!

HANS KLIPPUS