Gedachten bij Transferdeadlineday
Dit jaar geen mislukte transfers door een vastgelopen fax of vanwege een vliegtuig dat door de sneeuwstorm niet kon vertrekken op Transferdeadlineday. Toch leverde de afgelopen transferperiode wederom fijne inzichten op.
Daan Smink
Terwijl trainers en technisch directeuren regelmatig roepen dat ze liever geen winteraankopen doen omdat ze in de zomerse transferperiode een selectie willen neerzetten waar ze een heel seizoen mee vooruit kunnen, schreef de KNVB de afgelopen periode liefst 148 profvoetballers over. En dan hebben we het alleen nog maar over spelers die van en naar clubs (ver)trokken in de Eredivisie en Jupiler League. Wie zich weleens afvraagt hoe opportunistisch de voetbalwereld is, vindt tijdens transferperiodes het glasheldere antwoord: extreem.
De oneindige lijst met winterse transfers scannend, haal je bij sommige transfers de schouders op, gaat er bij andere namen ‘oh ja, die voetbalt ook nog’ door je hoofd en voel je bij weer een andere speler mee met zijn pijnlijke aftocht. Of denk je: wáárom in godsnaam?
Zoals bij de overgang van (basisspeler) Navarone Foor van Vitesse naar Al-Ittihad in de Verenigde Arabische Emiraten. Waarom?? Nou ja, laat ik niet naïef doen. Het begint met een g en eindigt op eld.
Je voelt bij sommige transfers ook de pijn van een club. De overbodige linksback Angeliño wordt door Manchester City verhuurd aan RB Leipzig. Handelshuis City had de Spanjaard afgelopen zomer nog teruggehaald van PSV. Hetzelfde PSV dat vervolgens maar geen fatsoenlijke linksback kon vinden. Oh ironie…
Dan zijn er ook nog transfers waarbij je denkt: hoe heeft die zaakwaarnemer dat geflikt? Mijn favoriet in die categorie was deze winter de tijdelijke overgang van Richairo Zivkovic van Chanchun Yatai (dat uitkomt op het tweede niveau van China) naar Sheffield United, de huidige nummer zes van de Premier League. Zivkovic was in dienst van FC Groningen eerder basisspeler in de Eredivisie dan dat hij volwassen was, maar na zijn transfer naar Ajax ging het bergafwaarts. Via België belandde hij in China. Om zichzelf nu ineens terug te vinden in de grootste voetbalcompetitie op aarde. Heerlijk onnavolgbaar, die voetbalwereld.
Een andere verrassing, maar misschien ook juist níet, aangezien zijn carrière een aaneenschakeling van verrassende wendingen is: Keisuke Honda naar Botafogo. De vermaarde Braziliaanse club waar Clarence Seedorf zijn prachtige carrière aan aantal jaren geleden afsloot. Gezien zijn allesbehalve indrukwekkende spel bij Vitesse kan ik me niet voorstellen dat Honda in dat fraaie zwart-witte shirt net zo’n goede indruk gaat achterlaten als Seedorf, maar fascinerend is zijn overstap wel.
Verder scannend door al die getransfereerde namen, moest ik ineens aan Marco van Ginkel denken. Geblesseerde en dus vergeten voetballer van beroep. Een speler die in het verleden vrijwel elke transferperiode naar PSV verkaste. Wat had ik zijn naam ook nu graag in de lijst van getransfereerden teruggezien. Niet eens zozeer omdat ik het geplaagde PSV een klasbak als Van Ginkel zou gunnen. Maar bovenal omdat dit zou betekenen dat hij weer fit is. Hij schijnt op de weg terug te zijn. Alweer. De komende transferperiode duim ik voor Marco van Ginkel.
DAAN SMINK
Bestuurslid NSP